Ο άνθρωπος κατοικεί τόσο στον εξωτερικό, πραγματικό περιβάλλονταχώρο όσο και στον εσωτερικό υποκειμενικό κόσμο του μυαλού. Δεν είναι λίγες οι φορές που δυσκολεύεται να εστιάσει στον εξωτερικό χώρο, στον χώρο μέσα στον οποίο ζει, καθώς κατακλύζεται από επιμέρους προσωπικές σκέψεις. Με έναυσμα τις πρακτικές των καταστασιακών, την έννοια της ετεροτοπίας και τις φιλοσοφικές θέσεις γύρω από τη σχέση του εγώ με τον άλλο, δομείται ένα παιχνίδι εξερεύνησης. Μία κατάσταση που ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό. Μία ετεροτοπία. Μια γέφυρα ανάμεσα στο άτομο και την πόλη. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός κελύφους, μίας μάσκας που καλείται να περιορίσει/οριοθετήσει τις αισθήσεις εμβυθίζοντας το χρήστη στο παρόν. Το υποκείμενο καλείται να φορέσει τη μάσκα, η οποία τον εντάσσει σε μία διαδικασία εγκλεισμού και αυτοσυγκέντρωσης. Η πράξη αυτή αποτελεί αφετηρία αναστοχασμού και ευκαιρία για αποστασιοποίηση και ενεργοποίηση του βλέμματος με έναν διαφορετικό τρόπο. Το κέλυφος της μάσκας διαθέτει ένα άνοιγμα το οποίο ορίζει οπτικές φυγές στον περιβάλλοντα χώρο. Παράλληλα, στο άνοιγμα τοποθετείται ένα επιπλέον εξάρτημα που είτε επιτρέπει τη σύνδεση δύο μασκών μεταξύ τους, είτε δίνει μεμονωμένα τη δυνατότητα ένταξης της τεχνολογίας, γεγονός που διαφοροποιεί την εμπειρία θέασης. Διευκολύνεται η μετάβαση από τη φυσική προοπτική στην τεχνητή. Ένας άλλος κόσμος γεννιέται, βασισμένος σε μία προγραμματική ψευδαίσθηση. Το κινητό που τοποθετείται στο άνοιγμα συλλαμβάνει στην ελάχιστη επιφάνεια της οθόνης του τη σχέση των πραγμάτων, τα απεικονίζει πάνω της, αλλάζοντας τους κλίμακα, παγιδεύοντας τα στο χώρο της. Ένας χώρος εντός της πραγματικότητας, εκείνος που ορίζεται από τη μάσκα, μία ουτοπία που γίνεται πράξη, μια ετεροτοπία. Επιθυμώντας την πειραματική εφαρμογή της πρότασης στο αστικό περιβάλλον, μελετάται τμήμα της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης. Μάσκες προσβάσιμες στον περαστικό τοποθετούνται στα περίπτερα του κήπου των Γλυπτών, της Μεσογείου και των Εποχών. Ο περαστικός μετατρέπεται σε ενεργό εξερευνητή του τοπίου και στα πλαίσια μιάς νέας συνθήκης χώρου και χρόνου καλείται να ορίσει την πραγματικότητα στην οποία βρίσκεται.