Η διπλωματική μας εργασία ξεκίνησε με ερωτήματα που αφορούσαν την ελεύθερη κίνηση του σώματος σώματος σε συνθήκες πλήθους.

Πως κινείται το σώμα;

Πως αγγίζεται;

Ποια είναι τα προσωπικά του όρια;

Για να δώσουμε απαντήσεις αποφασίσαμε να μελετήσουμε τη συνάθροιση των πολλών μέσα από την επιτόπια έρευνα και τη θεωρητική πλαισίωση του όρου «πλήθος». Μέσα από την παρατήρηση αποφασίσαμε πως η εστίαση της έρευνας αφορά το ατομικό σώμα σε απόλυτη σχέση με το συλλογικό, το πλήθος. Προέκυψαν νέα ερωτήματα.

Πλήθος σωμάτων ή πλήθος σκέτο; 

Πλήθος μοναδικοτήτων ή πλήθος πολλαπλοτήτων;

Multitude ή crowd;

 Όσο εμβαθύναμε τόσο αντιλαμβανόμασταν την βαρύτητα του όρου και την πρόκληση να αναπαρασταθεί η εμπειρίατου. Αποφασίσαμε, πέραν της μελέτης της εμπειρίας του πλήθους, μέσα από την καταγραφή των εκδηλώσεων, να αναπαραγάγουμε την εμπειρία μέσα από το σχεδιασμό και την υλοποίηση του Άνιμαλ Πάρτυ. Είχαμε ήδη παρατηρήσει πως υπάρχει ολόκληρος σχεδιασμός της συνθήκης του πλήθους σε όλες τις εκδηλώσεις, από τον επιτάφιο μέχρι την σαββατιάτικη έξοδο σε ένα κλαμπ κι εμείς θέλαμε να πειραματιστούμε πάνω σε αυτόν μέσα από το πάρτυ. Σχεδιάσαμε μια διαφορετική συνθήκη πλήθους και την εφαρμόσαμε. Αλλά η αδυναμία της αναπαράστασης της εμπειρίας του πλήθους παρέμεινε καθώς πρόκειται για μια αίσθηση που δύσκολα αποτυπώνεται λεκτικά ή σχεδιαστικά. Κάθε φορά χρησιμοποιούσαμε χειρονομίες, ήχους και παρομοιώσεις για να μπορέσουμε να γίνουμε αντιληπτές μεταξύ μας ή για να την περιγράψουμε σε τρίτους. Για να αναπαραστήσουμε την εμπειρία αποφασίσαμε να σχεδιάσουμε διαγράμματα και να δημιουργήσουμε βίντεο και ηχοτοπία από όλες τις εκδηλώσεις που παρατηρήσαμε ώστε να πλησιάσουμε την αίσθηση του πλήθους.