Ο κύκλος ζωής του πλαστικού βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο συζητήσεων και απασχολεί ιδιαίτερα ακόμα και Αρχιτέκτονες. Μετά την απαγόρευση εισαγωγής αποβλήτων που επέβαλε η Κίνα, ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου αντιμετώπισης του συγκεκριμένου υλικού και η απενοχοποίησή του με κατάλληλα μέσα διαχείρισής του κρίνονται απαραίτητα. Βασισμένη στο project του Dave Hakkens Precious Plastic, η παρούσα εργασία επιχειρεί να εξερευνήσει κατά πόσο είναι δυνατόν, στα πλαίσια και τις δυνατότητες της πόλης του Βόλου, να εφαρμοστεί μία διαδικασία ανακύκλωσης αυτού του τύπου καθώς και να μελετήσει την εφαρμογή από τη θεωρία και το σχεδιασμό στη πράξη και την κατασκευή.

 Μετά την έρευνα που αφορά αποκλειστικά το πλαστικό ως υλικό, τις ιδιότητές του, τις συνέπειες από τη χρήση του, τους τρόπους διαχείρισής του αλλά και την παρατήρηση όσον αφορά τη συχνότητα παρουσίας του στο Πανεπιστήμιο του Βόλου, επιχειρήσαμε να κατασκευάσουμε σε κλίμακα 1:1 το injection machine, μία μηχανή η οποία δέχεται πλαστική πρώτη ύλη και παράγει αντικείμενα δίνοντας νέα ζωή και αξία στο υλικό. Η ανάπτυξη της μηχανής βασίστηκε εξολοκλήρου στην επανάχρηση υλικών από τοπικές μάντρες και πραγματοποιήθηκε σε μηχανουργείο της περιοχής των Παλαιών. Διεξήχθη σειρά πειραμάτων με διαφορετικούς τύπους πλαστικού, ώστε να εντοπιστεί η συμπεριφορά τους, και σχεδιάστηκε καλούπι που παράγει ως τελικό προϊόν ένα τύπο δοκαριού του οποίου ο πολλαπλασιασμός και η σύνδεση μεταξύ τους –modular– σχηματίζει μία σειρά αντικειμένων με διάφορες χρήσεις.