Πριν από 97 χρόνια, η Σμύρνη, το "λίκνο του ελληνικού πολιτισμού" παραδίδεται στις φλόγες των Τούρκων κατακτητών, χάνει οικισμούς και ανθρώπινες ζωές από μία ανείπωτη θηριωδία. Η πυρκαγιά προξενεί ανυπολόγιστες καταστροφές στην πόλη-στολίδι του Ελληνικού πολιτισμού και οι κάτοικοί της θα βιώσουν μία πρωτοφανή τραγωδία.

 Μία από τις περιοχές η οποία φιλοξένησε ένα μικρό ποσοστό των προσφύγων από την Σμύρνη ήταν  ο Ποδονίφτης. Ποδονίφτης ονομαζόταν μέχρι το 1932 η περιοχή την οποία σήμερα γνωρίζουμε όλοι με το όνομα Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής, ένα όνομα το οποίο δόθηκε στην περιοχή σε ανάμνηση της πόλης Φιλαδέλφειας της Μικράς Ασίας. Το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας αποτελεί έναν από τους λίγους πνεύμονες πρασίνου στο λεκανοπέδιο και παρόλα αυτά οι συνθήκες που επικρατούν εκεί καθιστούν το Άλσος δυσπρόσιτο και οριακά επικίνδυνο.

 Η παρούσα διπλωματική εργασία λοιπόν πραγματεύεται ένα projectτο οποίο έχει ως στόχο την αναζωογόνηση του Άλσους μέσα από μία διαμόρφωση στον χώρο. Η συνθετική προσέγγιση που ακολουθήθηκε είχε ως στόχο όχι μόνο να προσφέρει ευκολότερη πρόσβαση στο εσωτερικό του Άλσους ή κάποιους χώρους ανάπαυσης σε ένα όμορφο περιβάλλον στο κέντρο της πόλης, αλλά και να αναβιώσει μνήμες και καταστάσεις από την καταστροφή της Σμύρνης και να αποτίνει μέσα σε ένα ήρεμο και γαλήνιο τοπίο τον απαιτούμενο φόρο τιμής στους ανθρώπους που χάθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1922 στα παράλια της Μικράς Ασίας. Πιο συγκεκριμένα λοιπόν μέσα από την μελέτη των όσων έγιναν πριν αλλά και μετά την καταστροφή της Σμύρνης επιλέγει μία σχεδιαστική λογική η οποία αναπαριστά, όσο αυτό είναι εφικτό, τα ιστορικά γεγονότα της εποχής καθώς και τα αποτελέσματα της φονικής πυρκαγιάς.

 Με λίγα λόγια το project Πλατεία Μνήμης και Αναβίωσης είναι ένα έργο εμπνευσμένο από τα τραγικά γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής και μία προσπάθεια ένταξης ενός χώρου στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας ο οποίος σέβεται το πολύτιμο φυσικό περιβάλλον που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.