Το περπάτημα ως περιπλάνηση στον αστικό χώρο από τον 19^ο αιώνα ως τις μέρες μας, περίοδο στην οποία περιορίζεται η εργασία αυτή, απασχόλησε δημιουργικά συγγραφείς και καλλιτέχνες. Την πρακτική του περπατήματος χρησιμοποίησε, εμπλούτισε και μετεξέλιξε σε πρακτική της αστικής περιπλάνησης ο CharlesBaudelaireκαι μετέπειτα ο WalterBenjaminμέσω τηςπεριπλανώμενης φιγούρας flâneur και της περιπλάνησής του flâneurie. Στη συνέχεια, πρωτοποριακά καλλιτεχνικά κινήματα θα προσπαθήσουν  να δώσουν νέο περιεχόμενο στη φιγούρα flâneur και την  περιπλάνησή του στη μεγαλούπολη. Η περιπλάνηση όμως αυτή ως μέσο εξερεύνησης και βίωσης του αστικού δημόσιου χώρου παρέμενε προνόμιο του ανδρικού φύλου μέχρι και τα μέσα του 20^ου αιώνα. Ακόμα και όταν οι γυναίκες άρχισαν σταδιακά να αποκτούν το δικαίωμα της εκπαίδευσης, της εργασίας και της ψήφου, η κίνηση τους στο δημόσιο χώρο εξακολουθούσε να είναι περιορισμένη. Παρόλα αυτά, έστω και σταδιακά, άρχισε η κίνηση των γυναικών στον δημόσιο χώρο και η περιπλάνησή τους σε αυτόν, οδηγώντας στην εμφάνιση της flâneuse. Η εργασία αυτή εξετάζει την ιστορία της flâneur και flâneuse, που δεν είναι ταυτόσημη, και αναλύει τις διαφορές τους, η κυριότερη από τις οποίες εντοπίζεται στην κίνηση και τη χρήση του δημόσιου χώρου. Ωστόσο, η κίνηση στο δημόσιο χώρο αλλάζει συνεχώς, ενώ το πέρασμα από την εποχή της εικόνας στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης οδήγησε στη διαμόρφωση ένας νέου πολυπαραμετρικού περιβάλλοντος, στο οποίο ο σύγχρονος περιπλανώμενος άνθρωπος βιώνει τη μετάβαση του σε πολλαπλά επίπεδα. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης, ο περιπλανώμενος έρχεται αντιμέτωπος με το πολιτιστικό, το κοινωνικό,  πολιτικό και ιστορικό υπόβαθρο μέσα στο οποίο πραγματοποιείται η περιπλάνηση. Ζητήματα ασφάλειας και άτυπης απαγόρευσης οδηγούν στον συμπέρασμα ότι η περιπλάνηση ακόμα και στον 21ο αιώνα έχει φύλο και περιορίζεται κατά τόπους. Ποια μπορεί να είναι η σημασία όλων αυτών των ζητημάτων για την αρχιτεκτονικήκαι τον σχεδιασμό που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε ανδρικό προνόμιο;Σε μια προσπάθεια απάντησης, η συγκεκριμένη εργασία έρχεται να επανεξετάσει τις δυνατότητες της περιπλάνησης στο αστικό περιβάλλον, αλλά αυτή τη φορά μέσω μιας γυναικείας φιγούρας. Ως βάση χρησιμοποιείται η διαχρονική φιγούρα του flâneur, ο οποίος μετενσαρκώνεται στην επονομαζόμενη flâneuse. Τέλος, προσπαθώντας να δώσω μια προσωπική απάντηση στο θέμα της γυναικείας περιπλάνησης, πραγματοποίησα μια σειρά περιπλανήσεων, κατά τις οποίες φωτογραφίζω οτιδήποτε αντιλαμβάνομαι ως ερέθισμα και στη συνέχεια παραβάλλω τις φωτογραφίες μου με έργα άλλων flâneuse, προκειμένου να αντιληφθώ και έμπρακτα πως θα μπορούσε ο δημόσιος χώρος να αποτελέσει πηγή έμπνευσης.