Η εργασία εξετάζει πιθανές συσχετίσεις μεταξύ της θεωρίας του Ιταλού φιλοσόφου GiorgioAgambenκαι του ευρύτερου χώρου της αρχιτεκτονικής. Κύριος στόχος της είναι, αρχικά, να φέρει στο προσκήνιο τον διάλογο μεταξύ του πολυδιάστατου έργου του Ιταλού στοχαστή και της θεωρίας και της ποιήσεως της αρχιτεκτονικής. Επιδιώκει να επισημάνει μερικές μόνο από τις πιο ουσιώδεις δυνατότητες που προσφέρει το έργο του στην διανόηση του σχεδιασμού. Μέσω του πρώτου στόχου, την αντιμέτωπη δηλαδή συζήτηση των δύο πεδίων, θα προσπαθήσει ταυτόχρονα να προτείνει μία μέθοδο έρευνας παρόμοιων συσχετισμών, με τη χρήση εργαλείων όπως το γλωσσάρι, το αρχείο και το οπτικό δοκίμιο.

Εκείνο που σίγουρα δεν προσπαθεί τούτη η έρευνα, είναι να εξαντλήσει ή να κατευθύνει αυτό το διάλογο. Αντιθέτως θέτει υπό διερεύνηση το όλο εγχείρημα, καλώντας τον αναγνώστη να λάβει μέρος σε μια ἀπορία παρά σε μία λύση. Αυτός είναι και ο τρόπος που τίθεται ο συγγραφέας της εμπρός του σύγχρονου ερωτήματος περί του εντοπισμού της σύγχρονης φύσης της αρχιτεκτονικής και της πολιτικής της διάστασης, καθώς θεωρεί πως ο ακαδημαϊκός κριτικός διάλογος έχει δυστυχώς εγκαταλειφθεί πρόωρα. Βέβαια το εγχείρημα απέχει παρασάγγας από μία ολοκληρωμένη απάντηση και εντάσσεται έτσι σε μία σφαίρα στοχαστικής περιπλάνησης, κάτι που γενικότερα εντοπίζεται και στον τρόπο στοχασμού του Agamben.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη που αναλογούν σε τρεις διαφορετικές φάσεις της έρευνας. Το πρώτο αφορά ένα γλωσσάρι πέντε βασικών όρων την αγκαμπενικής θεωρίας όπου η γλωσσική τους επεξήγηση αντιπαραβάλλεται με την οπτική. Ακολουθεί ένα αρχείο από αποσπάσματα του έργου του Agamben, στα οποία ο ίδιος αναφέρεται με οποιονδήποτε τρόπο στην αρχιτεκτονική. Τέλος, έγινε η συγγραφή κειμένων που αφορούν στη συνύφανση της πολιτικής σκέψης του με αρχιτεκτονικά έργα, σχέδια ή θεωρίες. Η δημιουργικότητα αυτού του κεφαλαίου ενέχει την πιθανότητα μη σύζευξης των δύο πεδίων προς σύγκριση, χωρίς όμως αυτό να καθιστά ανούσιο το πείραμα του διαλόγου μεταξύ τους.