Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η διερεύνηση της σχέσης του σώματος με το χώρο που το περιβάλλει μέσα από τη μελέτη του έργου του Rudolf Laban. Ορίζουμε την έννοια του χώρου και έννοιες σχετικές με αυτόν από τη σκοπιά της χορολογίας, δηλαδή της επιστήμης του χορού. Η προσέγγιση που ακολουθείται είναι στενά συνδεδεμένη με τη μελέτη της μηχανικής κίνησης του ανθρώπινου σώματος και των βασικών αρχών της, ενώ η έρευνα στρέφεται γύρω από τα εξής βασικά ερωτήματα: «Πώς η κίνηση του ανθρώπινου σώματος επηρεάζει το χώρο γύρω του; Μπορεί αυτή να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο η αρχιτεκτονική παράγει χώρο για το ανθρώπινο σώμα; Και τέλος, μπορεί άραγε ο αρχιτεκτονικός χώρος να δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να κατευθύνει την ανθρώπινη κίνηση ή να της προσδώσει περισσότερες δυνατότητες;». Δημιουργείται δηλαδή η βάση για τη διατύπωση μιας πρότασης για μια άλλη οπτική ως προς τη σύνθεση και το σχεδιασμό με βιωματικά και σωματικά κριτήρια.

Σε επίπεδο έρευνας, εστιάζουμε στην κινόσφαιρα, μια θεωρητική κατασκευή-εργαλείο που επινόησε ο Laban προκειμένου να αναλύσει, να διερευνήσει, να καταγράψει και να μορφοποιήσει τις άπειρες δυνατότητες της ανθρώπινης κίνησης. Επομένως, από αρχιτεκτονικής πλευράς, πραγματοποιείται μια στροφή από τη μεγαλύτερη κλίμακα του σχεδιασμού μέσω των διαφόρων οπτικών –του βλέμματος– στην κλίμακα των σωματικών διαστάσεων και δυνατοτήτων, η οποία φαίνεται να προσεγγίζει περισσότερο το σχεδιασμό που δίνει βαρύτητα στη λειτουργία, με τη διαφορά όμως ότι εισάγονται άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Εντέλει, σκοπός της εργασίας είναι να γίνει γνωστό εκείνο το κομμάτι του έργου του Laban που σχετίζεται με την κατανόηση των σωματικών δυνατοτήτων, να καταγραφεί συνοπτικά και με σαφήνεια για το ευρύ κοινό και να βρεθεί ένας κοινός τόπος ανάμεσα στις τέχνες του χορού και της αρχιτεκτονικής. Δηλαδή, να διερευνηθούν τα στοιχεία της επιστήμης του χορού που έχουν πρακτική εφαρμογή και μπορούν να ενσωματωθούν στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, δημιουργώντας έτσι ένα νέο σχεδιαστικό εργαλείο.