Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η διερεύνηση της εξελικτικής πορείας που ακολούθησαν οι θολωτές και τοξωτές κατασκευές. Η επιλογή του θέματος βασίστηκε στην προσπάθεια μας να μελετήσουμε την γένεση αυτών των δομών που διαφέρουν από το διαδεδομένο σύστημα δόμησης των Αρχαίων Ελλήνων, δοκός επί στύλων, και να εξετάσουμε τις μεθόδους κατασκευής τους ανά τους αιώνες. Πεδίο έρευνας αποτέλεσαν λίθινες κατασκευές που για την γεφύρωση αποστάσεων χρησιμοποιήθηκαν τόξα ή θόλοι και βρίσκονται στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο ή στα παράλια της Μικράς Ασίας, κατά την χρονική περίοδο, από τον 17^ου αι. π.Χ. έως 1^ο αι. π.Χ. Θεωρούμε πως η μελέτη αυτών τον ιδιαίτερων κατασκευών θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του λόγου της περιορισμένης χρήσης τους, παρόλο που ήταν γνωστές και εξελιγμένες κατά αυτές τις περιόδους. Επιπλέον, γίνεται η προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα που προκύπτει από την ξαφνική μετάβαση από το εκφορικό σύστημα στο γνήσιο, τον 4^ο αι. π. Χ.