Στην πόλη της Κοζάνης, προτείνεται ένα κτιριακό συγκρότημα για να στεγάσει την δημοτική βιβλιοθήκη και το μουσείο των ιστορικών εκδόσεων και χειρογράφων από το αρχείο της παλιάς βιβλιοθήκης. Παράλληλα δημιουργείται ένα πολιτισμικό και πολυδραστικό κέντρο, για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της.
  Η θέση του είναι ιδιαίτερα προνομιακή. Σε ένα οικόπεδο νότια του κέντρου, στον άξονα που συνδέει το ιστορικό κέντρο με τους πόλους πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής της πόλης (ξύλινο θέατρο, δημοτικό ωδείο, αθλητικές
εγκαταστάσεις, πάρκο, κ.λ.π.).
  Το οικόπεδο αποτελεί ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο σε σχήμα τραπεζίου.
  Η μη κανονικότητα του σχήματος του, οδήγησε στην πρόταση ενός κτιρίου που δεν ακολουθεί τις συμβατικές κατασκευαστικές και μορφολογικές λύσεις. Αλλά, ακολουθεί τις τάσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας των ειδικών κτιρίων. Η δυναμική του μορφή, δηλώνει την σπουδαιότητα ενός τέτοιου πολυδραστικού χώρου για την κοινωνία της Κοζάνης.
Το κτιριακό συγκρότημα έχει την ενιαία μορφή ενός τριγωνικού πρίσματος, καλυμμένου με μία γυάλινη μεμβράνη που λειτουργεί ως δεύτερη επιδερμίδα με στόχο την βιοκλιματική συμπεριφορά του. Έτσι, αποκτά την μορφή ενός διάφανου κρυστάλλου που δείχνει να μην στηρίζεται στο έδαφος αλλά απλώς να εφάπτεται σ΄ αυτό.
  Το πρίσμα αυτό χωρίζεται σε τρεις κτιριακές ζώνες, οι οποίες είναι διακριτές εσωτερικά και εξωτερικά με εξαίρεση την ενιαία στάθμη του β΄ υπογείου και το ενιαίο κεκλιμένο δώμα. Το κτίριο της βιβλιοθήκης με τρεις ορόφους πάνω από την τελική στάθμη εδάφους και με μία στάθμη υπογείου. Το κτίριο του μουσείου, αποτελούμενο από δύο ορόφους και ένα υπόγειο. Τέλος το εσωτερικό αίθριο με πατάρι μεταλλικής κατασκευής, δέχεται φυσικό φως από την κεκλιμένη γυάλινη οροφή και έχει χρήση πολυχώρου και χώρου εκδηλώσεων και πολιτισμικών γεγονότων , αποτελεί την μεσαία ζώνη που διαχωρίζει αλλά και ενώνει λειτουργίες των δύο κτιριακών όγκων και μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από αυτούς.
Είναι σαφής η παρουσία του άξονα που διαπερνά τις τρεις ζώνες σε όλα τα επίπεδα των υπέργειων ορόφων. Αποτελεί την συνέχεια της διαδρομής από το πάρκο στο εσωτερικό του κτιρίου, θέλοντας έτσι να το εντάξει στον ευρύτερο
δημόσιο χώρο τονίζοντας περισσότερο τον πολυδραστικό χαρακτήρα του κτιρίου.
  Τέλος, πρόθεση είναι η δημιουργία ενός κτιριακού συγκροτήματος – μικροπεριβάλλοντος που θα διακόπτει την κουραστική συνέχεια των αστικών όψεων ενώ παράλληλα εκμεταλλεύεται τον προσανατολισμό και τις σημαντικές οπτικές φυγές, ‘αδιαφορώντας’ για τους περιορισμούς που θέτει το συγκεκριμένο αστικό οικόπεδο. Έτσι, το κτίριο πέρα από την χρηστική του
υπόσταση έχει πλέον και συμβολική ως προς την σχέση του με το αστικό μέτωπο και το δημόσιο χώρο μιας επαρχιακής πόλης όπως η Κοζάνη.