Το παρόν ερευνητικό θέμα αφορά στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) που αποτελεί έργο του αρχιτεκτονικού γραφείου RenzoPianoBuildingWorkshop. Το ΚΠΙΣΝ περιλαμβάνει τις κτιριακές εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής καθώς και το 210 στρεμμάτων Πάρκο Σταύρος Νιάρχος. Ο διακεκριμένος Ιταλός αρχιτέκτονας συμπεριέλαβε στον σχεδιασμό του στοιχεία του ελληνικού τοπίου – τη θάλασσα, τον ήλιο, την πέτρα και τη γη. Το Κέντρο αποτελεί επίτευγμα σχεδιασμού και κατασκευής, καθώς προσθέτει ένα σημαντικό τοπόσημο στον κατάλογο των αξιοθέατων αρχιτεκτονημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πιο συγκεκριμένα, στην αρχή, γίνεται έρευνα στην περιοχή του Φαληρικου Όρμου και της Καλλιθέας που έγινε το έργο. Πραγματοποίειται μια ιστορική αναδρομή για το τι υπήρχε στο οικόπεδο του Κέντρου πριν την δημιουργία του, ενώ επίσης γίνεται αναφορά για το πώς επηρεάστηκε η περιοχή που βρίσκεται το ΚΠΙΣΝ από την δημιοuργία του και μετά. Έπειτα, μελετάται ο Λόφος του Κέντρου εξετάζοντας πώς ήρθε η ιδέα δημιουργίας του, πως εντάσσεται σαν Λόφος μέσα στην πόλη της Αθήνας και ποια είναι η εμπεiρία από την ανάβαση του. Το τελευταίο μέρος αναφέρεται στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος και επιχειρείται να αναλυθούν οι λόγοι και οι στρατηγικές που ένα τόσο καινούριο πάρκο στην πρωτεύουσα έχει τόσο μεγάλη απήχηση στους πολίτες. Περιγράφεται, μέσω της εμπειρίας της επίσκεψης, οι διαφορές με άλλα πάρκα της Αθήνας. Σχεδιασμένο για να προσελκύει επισκέπτες το ΚΠΙΣΝ αναδεικνύει τα οφέλη των δημόσιων αστικών χώρων για τους πολίτες