Η φύση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που λειτουργεί σε αρμονία με τα έμβια όντα, ανάμεσα σε αυτά και ο άνθρωπος , παρέχοντας τους και υλικά αγαθά (όπως τροφή και νερό) αλλά πάνω από όλα ιδανικές συνθήκες διαβίωσης. Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος με τη συνεχή εκμετάλλευση και σπάταλη των αγαθών και των πηγών ενέργειας που του προσφέρει η φύση. Έχει καταφέρει να διαταράξει τις ισορροπίες και να χαλάσει αυτή την αρμονική σχέση εκατοντάδων χρόνων. Ως αποτέλεσμα η ανεκτική ως τώρα φύση αρχίζει να εκδικείται την λαιμαργία του ανθρώπου.
Φυσικές καταστροφές πλήττουν αναπτυγμένες χώρες ανά τον κόσμο χωρίς οι άνθρωποι να μπορούν να αντιδράσουν για να σώσουν ακόμα και την ίδια τους την ζωή. Παραδείγματα της εκδικητικής μανίας της φύσης τσουναμι στην Ινδία, ο τυφώνας Κατρινα στην Αμερική, σεισμός στη Τουρκία και οι πυρκαγιές στη νότια Ελλάδα, το περασμένο καλοκαίρι είναι μερικά από τα πρόσφατα και τρανταχτά παραδείγματα της εκδικητικής μανίας της φύσης, στα οποία εκτός από τις ολικές καταστροφές, προκλήθηκε και ο θάνατος πολλών ανθρώπων.
Η πολιτεία πολλές φορές είναι ανίκανη να αντίδραση μπροστά στον αιφνιδιασμό των φυσικών καταστροφών λόγω κακής οργάνωσης, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι που έχουν χάσει τα υπάρχοντα τους να είναι άστεγοι η να επιβιώνουν άθλια σε containers.
Όλα αυτά μου κίνησαν το ενδιαφέρον και ιδιαίτερα με τα τελευταία συμβάντα στην Ελλάδα το καλοκαίρι, ευαισθητοποιήθηκα περισσότερο ψάχνοντας να βρω μια εναλλακτική πρόταση στέγασης των παθόντων από φυσικές καταστροφές.

Το τελικό αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η δημιουργία μιας βάσης όπου ακουμπάει και προσαρμόζεται στο έδαφος φέροντας πάνω του - μέσα του, όλους τους χώρους.
Υφασμάτινο κέλυφος ανοίγει από μέσα του καλύπτοντας και προστατεύοντας το εσωτερικό του πτυσσόμενες ράμπες ανοίγουν δημιουργώντας εσωτερικούς χώρους κάτω από τις οποίες βρίσκονται τα καταλύματα..
Η πτύχωση των υφασμάτων που είναι και ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του, γίνονται χώροι κατοίκησης και προστασίας.