Η παρούσα μελέτη ερευνά τη διάδοση του ροφήματος του καφέ, τη συνθήκη της πόσης και τα αναγκαία αντικείμενα που τη συνοδεύουν. Το προϊόν το ίδιο, ο χώρος και τα αντικείμενα της καφεποσίας συνθέτουν ένα σύνολο πραγμάτων, που αφορούν την προβολή του ατόμου στο κοινωνικό σύνολο.  Έτσι, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πάνω στον συνεχή διάλογο:

προϊόν – καταναλωτής, 

καφές – καφεπότης,

αντικείμενο - επιτέλεση

Διακρίνονται δύο κατηγορίες καφεποσίας που αφορούν την σωματική διαδικασία του καφεπότη μέσω της πρακτικής και της επιτέλεσης. Αυτές είναι η στατική και η κινητική διάσταση του καφέ. Τα δύο αυτά είδη είναι οι βασικές κατηγοριοποιήσεις πάνω στις οποίες διεξάγεται η έρευνα.

Ταυτόχρονα μελετάται ο χώρος του καφέ σε τρία επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο είναι ο χώρος στον οποίο εμπεριέχεται ο καφεπότης για να πιει καφέ. Αλλάζοντας την κλίμακα προχωράμε στο δεύτερο επίπεδο χώρου που αφορά τη σχέση του καφεπότη με τα αντικείμενα και τη συνδιαλλαγή του με αυτά. Στο τρίτο και τελευταίο επίπεδο ο χώρος αφορά αποκλειστικά το αντικείμενο – κούπα και το ίδιο το προϊόν του καφέ πάνω στα τοιχώματα του δοχείου.

Τα αντικείμενα αποτελούν αναντικατάστατο κομμάτι της απόλαυσης, σε βαθμό που ο χρήστης - καταναλωτής αντικατοπτρίζει τον εαυτό του μέσα σε αυτό. Το δοχείο – κούπα αποτελεί το νέο αντικείμενο μελέτης, το νέο προϊόν καταγραφής και συλλογής. Το υπόλειμμα του καφέ στον πάτο της κούπας αναπαριστά το τέλος της επιτέλεσης και της σχέσης μεταξύ του ατόμου και του αντικειμένου. Η απαθανάτιση του υπολείμματος γίνεται μέσω της φωτογράφισης των αντικειμένων, μετά τη λήξη της καφεποσίας. Με τη δημιουργία του πλήθους των φωτογραφιών γεννάται η ανάγκη ταξινόμησης. Το σύνολο των αντικειμένων αποτελούν εν τέλει, ένα μουσειακό έκθεμα, που κρατά αναλλοίωτη και αιώνια τη στιγμή πριν τη λήξη της καφεποσίας.