Έχοντας γεννηθεί και διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στην Αθήνα, κατά τη διαμονή μου στη συγκεκριμένη πόλη γεννήθηκαν ερωτήματα. Τι είναι αυτό που τη χαρακτηρίζει ; Tί την καθιστά γνώριμη στα μάτια κάθε κατοίκου ; Ποιος άραγε είναι ο τρόπος να εντοπίσω, μα και να εξετάσω βαθύτερα αυτό που την κάνει ξεχωριστή ; Ξεκινώντας λοιπόν μία έρευνα και προσπαθώντας να δώσω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, άρχισα να εξετάζω το κατεξοχήν χαρακτηριστικό  της αθηναϊκής πόλης, την πολυκατοικία και ακόμη πιο συγκεκριμένα  το μπαλκόνι το οποίο  έχει επικρατήσει ως βασικό μορφολογικό της στοιχείο  και  έχει παίξει θεμελιακό ρόλο  ως προς τη διαμόρφωση μιας συνολικής εικόνας της πόλης, καθώς και ενός προσωπικού χαρακτήρα.  Κάθε επιλογή σχετικά με τα αντικείμενα που συγκεντρώνονται στο μπαλκόνι μας δίνει κάθε φορά πληθώρα πληροφοριών για τον κάτοικο στον οποίο αυτά ανήκουν. Τα όμοια κατασκευασμένα κελύφη με τις ελάχιστες διαφορές στη μορφολογία των μπαλκονιών φαίνεται πια να διαφέρουν ολοκληρωτικά, να έχουν κάθε φορά το δικό τους εκφραστικό χαρακτήρα χάρη στους μικρόκοσμους που δημιουργούνται. Η έρευνα αυτή αποτελεί μια  προσπάθεια ανάγνωσης των μπαλκονιών της Αθήνας και κατά συνέπεια της  ίδιας της πόλης. Θα αφορά τη μελέτη μιας νέας ιδιότυπης όρασης η οποία συνδέεται άρρηκτα με την παρατήρηση της πόλης ,τον τρόπο  με τον οποίο οι ένοικοι εκφράζονται μέσω των μπαλκονιών, την οικειοποίηση ,τη μεταβατική τους ιδιότητα, και  τη σχέση τους με την κατοικία και την πόλη. Θα οριστεί η μέθοδος με την οποία ταξινομούμε το βλέμμα μας σε σχέση με τον αττικό ιστό, η κλίμακα υπό την οποία εξετάζουμε την πόλη κάθε φορά καθώς επίσης και τα βασικά μέσα που χρησιμοποιούμε για να την αποτυπώσουμε και να εμβαθύνουμε στην εξερεύνηση της. Επιχειρείται η δημιουργία ενός οδηγού βλέμματος”, μίας  αναθεώρηση του τρόπου που  κοιτάζουμε την πόλη και φυσικά μια νέα εκδοχή ανάγνωσης της , με τη βοήθεια πάντα του σήματος κατατεθέν της, των μπαλκονιών.