Μια έρευνα για τον κορμό της Ιαπωνικής κουζίνας, κάνοντας ανατομία στα βάθη του πολιτισμού και της κουλτούρας του. Μια πρώτη ανάγνωση της Ιαπωνικής ταυτότητας και ύστερη ερμηνεία των Ιαπωνικών δεδομένων από τις απαρχές της ίδρυσης μέχρι το σήμερα. Η αποκρυπτογράφηση το κώδικα πραγματοποιείται από την ανάλυση της αρχιτεκτονικής δομής της κουζίνας σε διαστάσεις χώρου, οικιακών σκευών και ανθρώπινες συμπεριφορές. Εμβαθύνω πίσω από αυτή την μαγειρική και αισθητική αποτύπωση του φαγητού όπου κρύβεται μια ιστορία που αφορά τόσο τη διαδικασία του δείπνου όσο και την κοινωνική του βαρύτητα. Η έρευνα ολοκληρώνεται με δεδομένα από προσωπική καταγραφή ύστερα από επίσκεψη  μου στην περιοχή του Τόκυο και την εμπειρική αφαίμαξη του καθημερινού βίου. Αντιφατικά δίπολα που προέκυπταν από την αναζήτηση και την παρατήρηση  καθώς και έννοιες όπως αυτή του “τεμαχίου”, καλύπτουν ένα σημαντικό πεδίο της μελέτης. Η αντίληψη μέσω των αισθήσεων του χώρου, της γεύσης, της συμμετοχής στα τοπικά δρώμενα και φυσικά της συναναστροφής με τους κατοίκους, δημιούργησαν το βασικό ερώτημα που εξετάζει αυτό το ερευνητικό. Η διαδικασία του φαγητού είναι μια πρακτική του να τρώει κανείς μόνος του ή μια συλλογική δράση; Σε αυτόν τον προβληματισμό αναζητώ, εκτός των άλλων και κοινωνικές παραμέτρους που πιθανόν συνέβαλαν σε αυτό το φαινόμενο, οι οποίες πηγάζουν από τα βάθη των αιώνων μέχρι το σύγχρονο κόσμο. Εντοπίζω μορφές που εκφράζουν τη μοναχικότητα και την εσωστρέφεια των ανθρώπων και πως αυτές διαφαίνονται στην ιδέα του “practiceeatingalone”.  Από τα στοιχεία που συγκέντρωσα σε συνδυασμό με την ιχνηλάτηση μου τελικά, συγκροτείται ένα προσωπικό λεύκωμα, ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο, ένα βιωματικό ντοκιμαντέρ.