Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία αποτελεί συνέχεια της ερευνητικής εργασίας με τίτλο « NERVOUSYSTEMS: Οικολογίες του fashion show από τη μοντέρνα στη σύγχρονη εποχή. Εισαγωγή στο Guerrilla Show». Πρόκειται για έναν προσωπικό πειραματισμό πάνω στο θεσμό του fashion show, προσεγγίζοντάς τον με μια εξωθεσμική πρόθεση, και προτείνοντας, εν τέλει, μια καλλιτεχνική και πολιτική αντιμετώπιση. Ο θεσμός του fashion show διατηρείται εδώ και περίπου έναν αιώνα ίδιος, με μερικές μικρές εξαιρέσεις τις δεκαείες 1980 και 1990 με την ανάδυση του conceptual fashion designer, όμως ο πυρήνας του παραμένει αναλλοίωτος, καθώς και η θέση του στο ετήσιο ημερολόγιο και η λογική σχεδιασμού του χώρου του.
Στο πλαίσιο αυτής της εργασίας, καταγράφεται η σύνθεση μιας εξωθεσμικής ιδέας η οποία αναλύεται τόσο θεωρητικά, όσο και πρακτικά μέσα από διαδικασίες έρευνας, πειραματισμού, δοκιμών σχεδιασμού και εκτέλεσης. Πρόκειται για την παρουσίαση της πρότασης ενός fashion show που τοποθετείται μεταξύ των ορίων του conceptual fashion show και της performance και ονομάζεται Guerrilla Show. Το Guerrilla Show πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στον πολυχώρο Ρομάντσο σε συνεργασία με τη σχεδιάστρια μόδας Maida Ghide, από τον Καναδά και το brand της Annafora καθώς και με τον καλλιτέχνη Φώτιο Μπάλα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως δεν ακολουθήθηκαν οι τυπολογίες ενός επίσημου fashion show αλλά ούτε και οι κανόνες που ορίζουν χώρο, χρόνο, ημερομηνίες, εσωτερικές ιεραρχίες, σειρές και σκοπό. Δόθηκε σημασία τόσο στον σχεδιασμό του χώρου όσο και σε αυτόν της κίνησης των σωμάτων, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτήν την καθολική χορογραφία τα μοντέλα, το προσωπικό, καθώς και το κοινό.
Δίνεται έμφαση στο στοιχείο του αιφνιδιασμού, το οποίο συνοδεύει και χαρακτηρίζει την έννοια guerrilla, και με τον τρόπο αυτόν, το τελικό αποτέλεσμα του show παραμένει εν μέρει άγνωστο σίγουρα στο κοινό, αλλά ακόμα και στην ίδια τη σχεδιάστρια και παραγωγό. Οι τελικές παρατηρήσεις που πραγματοποιούνται, ύστερα από τον σχεδιασμό και την υλοποίηση κρίνονται εξίσου σημαντικές για την ανάλυση, την κατανόηση και την παρουσίαση μιας τέτοιας ιδέας σε κάποιον τρίτο. Σε αυτές ακριβώς τις τελικές παρατηρήσεις κρύβεται η δύναμη μιας πειραματικής δράσης που καθορίζεται και εξαρτάται από τη συνεχή διάδραση, θέτωντας έμμεσα προβληματισμούς για τα όρια μεταξύ θεατή και θεάματος στη σύγχρονη καλλιτεχνική και πολιτιστική σκηνή, έχοντας ως βάση ένα από τα πιο οργανωμένα και καθιερωμένα συστήματα θεάματος του αιώνα.
