Η ερευνητική εργασία«Κακόλακκος: Χωριό για μια μέρα», πραγματεύεται και εξετάζει τις παραμέτρους εκείνες που σχηματίζουν μια φαντασιακή πραγματικότητα, ως αποτέλεσμα της εγκατάλειψης, της ερείπωσης, της λησμονιάς. Οι ιδιοκτησίες των παλαιών κατοίκων σε μια «μάχη» με τη φύση, ορίζουν και χαρακτηρίζουν το χώρο αποδίδοντάς του νόημα. Η δική μου ανάλυση και περιγραφή της εμπειρίας γίνεται με σκοπό να κατανοήσω, να ορίσω και να ερμηνεύσω αυτόν τον βιωμένο χώρο εμπειρίας και όχι τον καθεαυτόν χώρο. Η ουσία της αρχιτεκτονικής είναι η βιωματική της ύπαρξη.

Ο τρόπος με τον οποίο εργάστηκα βασίζεται κυρίως στην επιτόπια, in-situ,έρευνα, καταγραφή και ανάλυση του χωριού Κακόλακκου, χαρτογραφώντας την καθημερινή ζωή, τις δραστηριότητες, τις αρχιτεκτονικές δομές και τα αντικείμενα/«ίχνη» των κατοίκων του χωριού πριν αυτό εγκαταλειφθεί. Παράλληλα, αρωγός αυτής της προσπάθειας αποτελούν και οι συζητήσεις με περιστασιακούς κατοίκους, οι οποίοι δεν δίστασαν να μοιραστούν τις γνώσεις και τα βιώματά τους μαζί μου, δίνοντας μια πιο ρεαλιστική και αντιπροσωπευτική (ειλικρινή) διάσταση. Σε συνδυασμό με φωτογραφικό, οπτικοακουστικό υλικό και συνεντεύξεις, δημιουργείται ένα ημερολόγιο επισκέψεων, όπου καταγράφονται όλα τα στοιχεία αναγνώρισης του χωριού, από τους δημόσιους εξωτερικούς χώρους μέχρι το εσωτερικό των κατοικιών και την προσωπική ιστορία κάθε οικογένειας/χώρου. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο αποτέλεσε και η συμμετοχή στο καθιερωμένο ετήσιο πανηγύρι του χωριού, όπου συλλέγονται στοιχεία τόσο για το χωριό στο παρελθόν όσο και για τις προσπάθειες αναβίωσής του από τους απογόνους των κατοίκων. Τέλος, γίνεται μια παρουσίαση και ανάλυση χειρόγραφων ενός κατοίκου του χωριού, του Αχιλλέα Μάρη. Επισημαίνεται πως ηέρευνα αυτή έχει ένα εργαστηριακό και ανθρωπολογικό χαρακτήρα έρευνας πεδίου (field research) .Η επιτόπια έρευνα με βοήθησε να ανακαλύψω και να μάθω το πώς να διαβάζω πίσω από τα επιφαινόμενα, το να μην εμπιστεύομαι απόλυτα, χωρίς και την εθνογραφική τεκμηρίωση, τη γραμμένη ιστορία. Να μην απαξιώνω και να επικοινωνώ με κάθε είδους συνομιλητές, να εμπιστεύομαι την εμπειρία και τα βιώματα των ανθρώπων στις τοπικές κοινότητες ως φορείς γνώσης, αφήγησης, πίστης, αντιλήψεων και ιστορίας. Επίσης, και κυρίως, να μάθω το πόσο αιώνια είναι τα σύμβολα και οι μύθοι, το πώς συνδιαλέγονται με την ιστορία και χρησιμοποιούνται από ερευνητές και μη.

Η ερευνητική αυτή εργασία επιχειρεί να εντοπίσει, να συλλέξει και να ερμηνεύσει από την προσωπική μου σκοπιά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός εγκαταλελειμμένου χωριού, ενός χωριού-φαντάσματος μέσα από την παρατήρηση και την έρευνα. Δεν αναζητούνται τα αίτια ερημοποίησής του, αλλά η θέση που κατέχει σήμερα και οι πληροφορίες που μας δίνουν τα ερείπια/ίχνη/αποτυπώματα τόσο σε αρχιτεκτονικό όσο και σε ανθρωπολογικό επίπεδο.