Σύγχρονη μητρόπολη και μορφές ζωής: σκιαγραφώντας την υποκειμενικότητα του πλήθους. Διακρίνουμε τις έννοιες μητρόπολη, μορφές ζωής, υποκειμενικότητα του πλήθους.
Θα προσεγγιστεί η έννοια της μητρόπολης με παρόμοιο τρόπο με τον Georg Simmel. Δεν θα μελετηθεί ως φυσικός χώρος καθώς η χωρικότητα και οι μεταβολές της δεν αποτελούν προαπαιτούμενα για την ανάγνωση των μητροπολιτικών ορίων. Το ζήτημα επικεντρώνεται στην αισθητηριακή αντίληψη και τις εμπειρίες του υποκειμένου που τροφοδοτούνται από τη ζωή στη μητρόπολη και διαμορφώνουν το υποκείμενο της. Οι μορφές ζωής της αρθρώνονται ως πολύπλευρες κοινωνικές σχέσεις που αναδύουν το μητροπολιτικό υποκείμενο (και όχι μόνο) ως θεατή, εργαζόμενο, ελεγκτικό και ελεγχόμενο. Το φαινόμενο θα εξεταστεί μέσα από το πρίσμα του ιταλικού μετα-εργατισμού και τις μεταμοντέρνες πτυχές του έπειτα από τη δεκαετία του 70’. Τότε, αρχίζει μια κριτική στις μεγάλες αφηγήσεις της νεωτερικότητας που θέλει να σπάσει τα μεγάλα σύνολα και την δυαδική ανάλυση των ανταγωνισμών. Γράφουν οι Negri και Hardt, για τον κόσμο της νεωτερικής κυριαρχίας, είναι «διχασμένος από μια σειρά δυαδικών αντιθέσεων που ορίζουν τον Εαυτό και τον Άλλο, το άσπρο και το μαύρο, το έσω και το έξω, τον εξουσιαστή και τον εξουσιαζόμενο». Το σύγχρονο πλήθος είναι ο μετανεωτερικός τρόπος ύπαρξης, αυτός που αμφισβητεί την καθολικότητα του λαού και επιτέπει την πολλαπλότητα. Θα εξεταστεί το υποκείμενο μέσα από την κοινωνικοποίηση του, τη διακυβέρνηση του, τις σχέσεις του και θα αναζητηθεί η θέση και η ευθύνη που του αναλογεί εξάγοντας το από γενικά σύνολα που το εντάσσουν στη λογική της παραπλανημένης ατομικότητας. Συνολικά θα προσεγγιστούν οι σύγχρονες μορφές ζωής μέσα από την ανθρώπινη εμπειρία, δηλαδή μέσα από την σύγχρονη διάνοια, την εργασία και την πολιτική δράση. Επίσης, μέσα από τη διακυβέρνηση του πλήθους και της υποκειμενικότητας του, τη βιοεξουσία που ασκεί και του ασκείται και την αναγωγή του σε νεωτερικά σύνολα. Τέλος, θα αναφερθεί ένα παράδειγμα ως σημείο ρήξης των παραπάνω, την εξέγερση των προαστίων του Παρισιού το 2005.