Η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια γεφύρωσης της μόδας με την αρχιτεκτονική, ενώ στόχος της ήταν η κατάληξη και ολοκλήρωσή της με το τελευταίο υποκεφάλαιο [21]• την εισαγωγή σε μια καινούρια πρόταση και εξωθεσμική πρακτική. Για την επίτευξη αυτού του προσωπικού εγχειρήματος ακολουθήθηκαν δύο ξεχωριστές, αλλά παράλληλες, διαδικασίες προσέγγισης του θέματος ο πυρήνας των οποίων βρίσκει την γεφύρωση των δύο πεδίων στον χώρο του fashionshow. Η πρώτη προσέγγιση έγκειται στην αποφυγή της ιστορικής αναδρομής. Ταυτόχρονα, λόγω της έλλειψης βιβλιογραφίας πάνω στην αρχιτεκτονική πρακτική, και όχι μόνο στον σχεδιασμό, του fashionshow, θεωρείται αναγκαία η προσφυγή σε κείμενα μελέτης του τότε για την κατανόηση της Παριζιάνικης, και κατ' επέκταση παγκόσμιας, θέσης της κοινωνίας απέναντι στη μόδα και συγκεκριμένα απέναντι στα fashionshowsτου τότε, για την κατανόηση και ανάλυση του σήμερα. Οι ταχύτατοι ρυθμοί της σύγχρονης πραγματικότητας, καθώς και οι θολές γραμμές μεταξύ παρόντος και μέλλοντος, μιας και το σημείο αναφοράς είναι διαρκώς το μέλλον και το παρόν περνά στο παρελθόν πριν ακόμα φτάσει και βιωθεί, δεν βοηθούν ιδιαίτερα την σύγχρονη ανάγνωση των fashionshows. Παρόλα αυτά, υπάρχει πλούσιο θεωρητικό υλικό από φιλοσόφους, δημοσιογράφους, επιστήμονες και καλλιτέχνες των προηγούμενων αιώνων, το οποίο όχι μόνο βοηθά στην ανάγνωση των σημερινών fashionshowsαλλά και εμφανίζει πτυχές οι οποίες δεν θα ήταν ευδιάκριτες κατά την πρώτη ερευνητική επαφή, ακριβώς λόγω της κεκτημένης ταχύτητας του θεσμού σήμερα.

Η δεύτερη προσέγγιση έγκειται σε μία γενικότερη αντιμετώπιση της μόδας σαν ένα νευρικό σύστημα, μεταξύ δικτύου διακίνησης της πληροφορίας και ανεξέλεγκτης νευρασθένειας, το οποίο διαρκώς πάλλεται και εξελίσσεται παράλληλα με την ίδια την κοινωνία. Με τον τρόπο αυτό, η ίδια η ιστορία του fashionshowαντιμετωπίστηκε ως μια αλλεπάλληλη διαδοχή οικολογιών που η καθεμια αποτελεί επέκταση και όχι ανασύνθεση της προηγούμενης, και που προτείνει τον τρόπο ύπαρξής της μέσα από εκρήξεις και από τη διαφοροποίηση της εκάστοτε συνήθειας προς δημιουργία μιας άλλης.

Πρόκειται για διαδοχικά περάσματα τα οποία αντανακλούν μέσα από το fashionshowτις ίδιες της διαδικασίες της κοινωνίας. Μέσα από την έρευνα αυτή, της παγίωσης της συνήθειας και της εξέλιξης του θεσμού, στο πλαίσιο της κάθε οικολογίας, η ερευνητική εργασία ολοκληρώνεται με την πρόταση μιας εξωθεσμικής πρακτικής, η οποία αποστασιοποιείται από τον χαρακτηριστικό έλεγχο και την κεκτημένη ταχύτητα της βιομηχανίας της μόδας που προστάζει ρυθμούς, αριθμούς και προθεσμίες προς μία αναζήτηση διαφορετικών πρακτικών. Η αναζήτηση αυτή αποτελεί πρόταση ενός νέου τρόπου ύπαρξης.