Το θέμα αυτής της εργασίας είναι το κτίσμα του  Ι.  Λιάπη  που βρίσκεται στην ακτή Δηλαβέρη στον Πειραιά. Πρόκειται για ένα περίοπτο κτίριο στην παραλιακή ζώνη της ακτής. Γίνεται μια προσπάθεια να αναλυθεί η ιστορία του κτίσματος που ξεκινάει από τη βίλα Ζαχαρίου  και καταλήγει στο ημιτελές κτίριο του Ι. Λιάπη στο  Μικρολίμανο.

Ο  Αλέξανδρος  Ζαχαρίου  ήταν  πολιτικός  μηχανικός που σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Το 1910 μαγεμένος από το περιβάλλον της Καστέλας, απέκτησε το οικόπεδο στο οποίο έκτισε την έπαυλη Ζαχαρίου και έτσι ξεκινάει η ιστορία μας. Ο ίδιος ήθελε μετά τον θάνατό του να γίνει «άσυλον υπέρ πνευματικώς εργαζομένων απόρων»καλλιτεχνών. Εκτίθενται η πορεία της βίλας Ζαχαρίου και οι μορφολογικές μεταποιήσεις που υπέστη, όχι μόνον η βίλλα αλλά και το ανάγλυφο της περιοχής.

Στη συνέχεια περιγράφεται αναλυτικά η πορεία του κτίσματος που έκανε ο καθηγητής αρχιτέκτων Ιωάννης Λιάπης σε συνεργασία με τον πολιτικό μηχανικό Δ. Μπαϊρακτάρη.  Γίνεται μία προσπάθεια περιήγησης στους χώρους του μέσα από τα σχέδια του ίδιου του  Ι. Λιάπη αλλά και η ιστορική διαδρομή της δημιουργίας του. Παρατίθενται η ιστορία της πολεοδομικής  κατάστασης της περιοχής  μέσα από τη σχετική νομοθεσία και η αλλαγή του ανάγλυφου όλης της ακτής μέσα από αεροφωτογραφίες του παρελθόντος. Επί πλέον παρουσιάζεται η άποψή μου για τη λειτουργικότητα του κτιρίου και την αρχιτεκτονική θεώρησή του στα πλαίσια των αρχιτεκτονικών αντιλήψεων του δημιουργού.

Έπειτα αναφερόμαστε την τωρινή του κατάσταση. Επειδή το κτίσμα είναι ημιτελές θεωρείται  σκόπιμο να δούμε και τις προτάσεις που έχουν γίνει για την αξιοποίησή του τα τελευταία χρόνια. Οι σημαντικότερες προτάσεις εκτίθενται στα πλαίσια του  αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που έγινε από το Δήμο Πειραιά το 2015. Παρουσιάζονται οι τρείς βραβευμένες προτάσεις  για την τελική μορφοποίηση του κτίσματος και της γύρω περιοχής στα πλαίσια των αποφάσεων για την τροποποίηση του ρυμοτομικού  σχεδίου και των όρων δόμησης από το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Πειραιά.

Τέλος η ενασχόληση μου με το κτίριο με οδήγησε στον δημιουργό του Ι. Λιάπη. Η προσπάθεια αποκρυπτογράφησης της προσωπικότητάς του και των αρχιτεκτονικών του θέσεων μέσα από τα προσωπικά του σημειώματα,  συνετέλεσαν κατά την γνώμη μου στην ερμηνεία του κτιρίου.