Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Κάθε φυσικό αντικείμενο, συμπεριλαμβανομένης της ανθρώπινης ύπαρξης, υπόκειται σε φθορά. Ωστόσο, μέσα από τη μνήμη, παραμένει ένα ίχνος από πράγματα που έχουν περάσει. Στο εσωτερικό του δομημένου περιβάλλοντος, η αρχιτεκτονική λέγεται ότι λειτουργεί ως μνημονική συσκευή.
Όπως δήλωσε ο αρχιτέκτονας και θεωρητικός Bernard Tschumi, τα κτήρια στέκονται σα σιωπηλοί μάρτυρες σε ανθρώπινα γεγονότα. Ενώ η αρχιτεκτονική μπορεί να αντιπροσωπεύει μια εξωτερίκευση των ανθρώπινων ενεργειών και της ταυτότητάς τους, τα κτίρια μπορούν να κατεδαφιστούν κάποια μέρα.Αν δεχτούμε ότι ακόμη και το δομημένο περιβάλλον μειώνεται, τότε τι είναι αυτό που απομένει, από τις ανθρώπινες ενέργειες, σε αυτόν τον κόσμο;
Το ερώτημα της Διπλωματικής Εργασίας είναι πώς το αποτύπωμα των κατοίκων μιας πόλης μπορεί να διατηρηθεί στον αστικό ιστό, όταν η ίδια αποτελεί ένα χωρικό παλίμψηστο;
Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται χάρτες στους οποίους έχουν καταγραφεί όσες περισσότερες πληροφορίες βρέθηκαν (ιστορικές και τωρινές για τα κτήρια, τους ανθρώπους και το ευρύτερο περιβάλλον). Στο δεύτερο μέρος δημιουργήθηκε ένα app του οποίου η χρήση αναδεικνύει τις πληροφορίες και τις λεπτομέρειες που καταγράφηκαν στον πρώτο μέρος, ενώ παράλληλα δημιουργεί μία διαδραστική διαδρομή μέσα στη γειτονιά του Μεταξουργείου.
Ο στόχος αυτής της Διπλωματικής είναι η καταγραφή της Μνήμης της Πόλης από έναν expert citizen και η καταγραφή διαδρομών/ αφηγήσεων.Είναι η δημιουργία μιας εμπειρίας στον αστικό ιστό της Αθήνας και η διατήρηση της ιστορίας της γειτονιάς του Μεταξουργείου. Είναι ένας νέος τρόπος να παρατηρούμε την πόλη.
