Ακολουθώντας τα ζητήματα των ερευνητικών και σχεδιαστικών ενδιαφερόντων μας, παρουσιάζουμε την θεωρητική-σχεδιαστική πρόταση μας για ένα κτίριο βυθισμένο εξ’ολοκλήρου στο έδαφος, συνεργαζόμενο ακριβώς με τις αναγκαίες τεχνικές προδιαγραφές του και τις φυσικές εκδηλώσεις, στους πρόποδες του λόφου Γορίτσα. Το ερευνητικό κέντρο για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα δεν εξέχει ως κτίριο και νόημα από την επιφάνεια του εδάφους, αλλά κατασκευάζεται και προστατεύεται από τον καιρό, εξοικονομώντας περισσότερο από το 80% των συμβατικών καταναλώσεων ενέργειας, ακολουθώντας την γενική οδηγία για την εξοικονόμηση ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και τις τεχνικές και αισθητικές κατευθύνσεις συγκομιδής αιολικής και ηλιακής ενέργειας.
Επιλύουμε και προτείνουμε την κατασκευή-τοποθέτηση ενός αίθριου μεγάλου ύψους στο εσωτερικό του οργανισμού του κτιρίου ώστε να φωτίζονται φυσικά οι εσωτερικοί χώροι του. Από αυτό το κάθετο μεγάλο άνοιγμα, στην στάθμη κάτω από το επίπεδο του υφισταμένου δρόμου, δημιουργούμε μια δεύτερη παράλληλη στοά που εκβάλλει σε προβλήτα, αρκετά ψηλότερα από τη στάθμη της θάλασσας.
Στους χώρους του κέντρου εγκαθιστούμε μεγάλα και μεσαία ενυδρεία με ποικιλίες ειδών της θαλάσσιας ζωής. Το ερευνητικό κέντρο για τη θαλάσσια βιο-ποικιλότητα περιέχει στις επιλύσεις του, τους αναγκαίους και σημαντικούς χώρους για την έρευνα, την εκπαίδευση τόσο των επαγγελματιών της θάλασσας όσο και των μαθητών/τριών και των φοιτητών/τριών του τμήματος Ιχθυοκαλλιέργειας του πανεπιστημίου. Η επίλυση του κτιρίου σύμφωνα με τους προβληματισμούς μας για τις κοινωνικές και επιστημονικές υποχρεώσεις που χρειάζεται να υπηρετεί, μας οδήγησε στην συμπερίληψη πολλαπλών χώρων έρευνας, μαθητείας, εκπαίδευσης και σύντομης ή διαρκέστερης διαμονής. Θεωρούμε πως η έρευνα αλλά και η μαθητεία, από τις συμβατικές εκπαιδευτικές διαδικασίες έως τις θεματικές παρουσιάσεις με τη χρήση πολυμέσων, χρειάζεται να γίνουν τα κυρίαρχα σημαντικά δημόσια χαρακτηριστικά τόσο της πόλης του Βόλου όσο και κάθε πόλης που επιζητεί να δράσει πολιτικά και τεχνικά στην παγκόσμια διαπραγμάτευση της αναδιάταξης του περιεχομένου, τόσο του τεχνικού όσο και του στοχαστικού πολιτισμού, υπό την αρχή της συνάντησης και συγχρονίας του τοπικού με το παγκόσμιο.