Ένας τόπος δεν περιέχει μόνο την ιστορία του, τις ζωές των ανθρώπων που έχουν ζήσει εκεί αλλά περιέχει και τη φαντασία τους. Η συλλογική φαντασία που έχει αρπάξει χώρο και τον έχει ενσωματώσει μέσα της, φαντασία που συνδέει έναν τόπο με έναν άλλον, ή τους δημιουργούς της με τον "τόπο τους". Η φαντασία αυτή έπαιρνε μορφή μέσα από κουβέντες, συζητήσεις λέγεται σαν ιστορία, πιστευτή ή όχι, παράγεται και εφαρμόζεται στον τόπο.

Αντικείμενο αυτής της διπλωματικής εργασίας αποτελεί η διάδραση μεταξύ τοπίου και ιστοριών και η δημιουργία μίας prototype εφαρμογής. Για την εν λόγω Χρησιμοποιείται τεχνολογία επαυξημένης πραγματικότητας και physical computing στη πραγματοποίηση των προγραμματισμένων διαδρομών. Το τοπίο μέσω της ακοής στη πρώτη διαδρομή επαυξάνεται και λέει τις ιστορίες του ενώ οι εγκαταστάσεις με συστήματα physical computing εμβυθίζουν τη συμμετέχουσα στο τοπίο.  Οι ιστορίες έχουν συλλεχθεί ύστερα από βιβλιογραφική έρευνα. Ο βιότοπος Ροδίνι επιλέχθηκε ως ένα τοπίο μέσα στην πόλη που μπορούσε να λειτουργήσει ως ένας καμβάς ήδη νοτισμένος από τις δικές του ιστορίες αλλά και ελεύθερος να ενστερνιστεί τις υπόλοιπες ιστορίες που βρίσκονται στο τοπίο της νήσου Ρόδου.Εναλλάσσεται μεταξύ “φυσικού” και “χτιστού” περιβάλλοντος, εισάγοντας τη χρήστρια σε μία ήδη δομημένη αφήγηση.

Προτείνονται δύο διαδρομές η μία με πεδία ορισμένα ως τόπους λειτουργίας και η άλλη σημειακή. Χρησιμοποιώντας τη τεχνολογία επαυξημένης πραγματικότητας(όχι εικονικής) δίνεται η δυνατότητα να φανερώσουμε τα ήδη επαυξημένα τοπία που μας περιβάλλουν.