Στο πέρασμα των χρόνων η πόλη, ως πεδίο ταξικής αντιπαράθεσης, έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για πολλούς θεωρητικούς και στοχαστές. Η συζήτηση αφορά τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα των πόλεων μέσα στον καπιταλισμό που εκδηλώνεται όχι μόνο στους χώρους εργασίας αλλά σε όλα τα επίπεδα που αναπαράγεται η καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Ταυτόχρονα όμως εντοπίζεται στη δυναμική της πόλης η δυνατότητα της κοινωνικής επανάστασης από όλους αυτούς του βιώνουν την εκμετάλλευση, την καταπίεση τον αποκλεισμό και τον έλεγχο μέσα από τα κινήματα διεκδίκησης που εκδηλώνονται στο έδαφός της.   Στην προσπάθεια να εντοπιστούν τα παραπάνω στις σύγχρονες συνθήκες εξετάζεται η κρίση σαν καθοριστικός συντελεστής των τελευταίων χρόνων. Βλέπουμε συνοπτικά το διεθνές πλαίσιο αλλά εστιάζουμε στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώθηκε στον ελληνικό χώρο. Οι συνέπειες της κρίσης είναι ολέθριες για την πλειοψηφία της κοινωνίας καθώς αλλάζει ριζικά το εισόδημα, το εργασιακό πλαίσιο αλλά και συνολικά η καθημερινότητα των πολιτών. Ταυτόχρονα, εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο έχει επιδράσει η κρίση στο χώρο και συγκεκριμένες στρατηγικές για την εκμετάλλευση του που εντείνονται τα τελευταία χρόνια. Οι αλλαγές αυτές όμως δεν πραγματοποιήθηκαν χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις, χωρίς αντίσταση. Έτσι, στη συνέχεια δίνονται ορισμένα παραδείγματα από αγώνες διεκδικητικούς οι οποίοι έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό χώρο και μελετάμε τόσο τις μορφές και τα χαρακτηριστικά τους όσο και το υποκείμενο δράσης. Από το κίνημα των «αγανακτισμένων», μέχρι τις δεκάδες μορφές διεκδίκησης, αγώνα και οργάνωσης του κόσμου μέσα από στέκια, λέσχες, πρωτοβουλίες μένει ανοιχτό το ερώτημα αν υπάρχει η δυνατότητα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής ώστε να κατακτήσουμε το δικαίωμα στην πόλη.