Η καλλιέργεια της γης είναι διεργασία µε ιστορική σηµασία στην εξέλιξη του ανθρώπου και την ανάπτυξη της κοινωνίας. Η σχέση της πόλης µε την ύπαιθρο ήταν και είναι άρρηκτα συνδεδεµένη καθώς οι εξελισσόµενες κοινωνίες στήριζαν την ευρωστία και την επιβίωσή τους σε όσα απέδιδε η καλλιέργεια και η αποθήκευση της παραγωγής. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή αυτή η σχέση έχει αλλάξει ριζικά. Η υλική και διανοητική αυτάρκεια που απολάµβανε ο άνθρωπος από τις δραστηριότητες που σχετίζονταν µε τη φύση, έχει πλέον χαθεί. Οι αιτίες αυτής της αλλαγής συνδέονται άµεσα µε τις τεχνολογικές, πολιτικές, κοινωνικές συνθήκες µετασχηµατισµού των δύο τελευταίων αιώνων όπως η εκβιοµηχάνιση, ο καπιταλισµός, ο καταναλωτισµός. Αφορµή της έρευνας είναι η απόφαση για τη διερεύνηση και κατανόηση της συνέργειας των αιτιών αυτών αλλά και των συνεπειών τους που φέρει στις κοινωνίες, την οικονοµία και το περιβάλλον. Ακόµη περισσότερο, επειδή η παρατήρηση της οικονοµικής κατάστασης της χώρας εν αντιθέσει µε τις ανενεργές παραγωγικές δυνατότητες του τοµέα της γεωργίας γέννησε ερωτήµατα και υποθέσεις για τις στρατηγικές αλλαγές που χρειάζεται να συζητηθούν και υιοθετηθούν.
Η εξουδετέρωση της καλλιεργήσιµης γης για την παραγωγή τροφής και η κατασπατάληση ενέργειας δηµιουργούν σηµαντικές κοινωνικές αντιδράσεις που καταλήγουν ήδη σε πολιτικά αιτήµατα για νέες συνθήκες φυσικής συµβίωσης µε γνώµονα την συλλογικότητα, την καλλιέργεια καθαρών από χηµικά εδαφών και την ενεργειακή αυτονοµία σε ιδανική σχέση µε τις νέες αποσυµφορηµένες πόλεις και τις οικονοµικά-τεχνολογικά έξυπνες κοινότητες. Αυτές οι παρατηρήσεις των κοινωνικών διεργασιών και οι διεκδικητικές πρακτικές αναζωπύρωσαν το ερευνητικό ενδιαφέρον µας για την καταγραφή, την εξέταση, και την κριτική ανάπτυξη ιδεών σχετικά µε τις καλλιεργητικές δυνατότητες και τους τρόπους µε τους οποίους µπορεί ο αγροτικός παραγωγικός τοµέας να αναζωογονηθεί µετασχηµατίζοντας τον οικολογικό δεσµό πόλης και υπαίθρου.