Ο οικισμός της Άνω Κερασιάς βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές του βορείου Πηλίου και εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της όταν καταστράφηκε ολοσχερώς από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής το 1944. Εκτός από ελάχιστες παρεμβάσεις, τα περισσότερα κτίσματα του οικισμού διατηρούνται σε ερειπιώδη κατάσταση. Από το 2015 ο οικισμός της Άνω Κερασιάς είναι χαρακτηρισμένος ιστορικός τόπος και προστατεύεται με Υπουργική Απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Στα πλαίσια του ερευνητικού θέματος επιχειρήθηκε, μέσω της περιήγησης στον οικισμό, να καταγραφεί η υφιστάμενη κατάσταση και η θέση του συνόλου των ερειπίων του. Για τον σκοπό αυτό αναζητήθηκε και χρησιμοποιήθηκε υλικό τεκμηρίωσης όπως χάρτες, τοπογραφικά διαγράμματα, αεροφωτογραφίες, δορυφορικό υλικό και αρχειακό φωτογραφικό υλικό. Εφόσον βασικό αντικείμενο της εργασίας δεν είναι η ιστορική ανάλυση του οικισμού αλλά η καταγραφή των ερειπίων του, δεν έγινε εκτενής αναζήτηση σε  βιβλιογραφικές πηγές για τον οικισμό, που ούτως ή άλλως είναι περιορισμένες. Επιπλέον πληροφορίες αποκτήθηκαν μέσα από συζητήσεις με παλιούς κατοίκους της Άνω Κερασιάς. Η μέθοδος καταγραφής που ακολουθήθηκε, βασίστηκε στη συμπλήρωση καρτελών που ήταν προσαρμοσμένες στην μορφή διατήρησης του συγκεκριμένου οικισμού. Από την επεξεργασία και ανάλυση του περιεχομένου των καρτελών, προέκυψαν θεματικοί χάρτες για τον οικισμό που επικεντρώνονται στις χρήσεις, στην κατάσταση διατήρησης και στην ανάγκη άμεσης προστασίας. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε σε τοπόσημα του οικισμού που είχαν ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο εξαιτίας των αρχιτεκτονικών μορφών τους αλλά και λόγω της θέσης που κατείχαν στην κοινωνική ζωή των κατοίκων. Ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού οδεύει προς την εξαφάνιση, η καταγραφή των ιχνών του, έστω και το 2017 συμβάλλει στη διάσωση των λιγοστών τεκμηρίων που εντοπίζονται στο χώρο του. Και μόνη της η αποτύπωση της θέσης αυτών των δειγμάτων λαϊκής αρχιτεκτονικής μπορεί να αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία στη συλλογική μνήμη των Κερασιωτών.