Η Αθηναϊκή Ριβιέρα, τόπος ονείρου και επιθυμίας, άρχισε να κατασκευάζεται στο φαντασιακό των αστών στις αρχές του περασμένου αιώνα, στο πλαίσιο του αιτήματος για εκμοντερνισμό και καλοζωϊα. Ένα από τα σημαντικότερα τμήματά της, το παραλιακό μέτωπο της Γλυφάδας, αποτέλεσε και το βασικό της επιχείρημα.Η “Κυανή Ακτή” της Αττικής, γεννήθηκε στο μεσοπόλεμο ως μια κοσμική παραθεριστική λουτρόπολη, η οποία δεν υστερούσε σε τίποτα από τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα της εποχής. Με τη στροφή του τουριστικού βλέμματος στις ελληνικές ακτές, μετατράπηκε σε ένα από τα βασικότερα εγχειρήματα της μεταπολεμικής τουριστικής πολιτικής του κράτους, μαζί με την ανέγερση των ξενοδοχείων“Ξενία”. Ένα πλέγμα παραγoντων που περιλάμβανε την ανάδυση περιφερειακών προορισμών της Ελλάδας και την εντατική αστικοποίηση της περιοχής οδήγησε σταδιακά στην παρακμή της τουριστικής δραστηριότητας στις παραλίες της, η οποία με αντίστροφο τρόπο επανήλθε στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια με τη μορφή δημιουργίας συγκροτημάτων τύπουcity resort.
Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα ερευνητική εργασία στοχεύει στην μελέτη τηςπερίπτωσης της Γλυφάδας με άξονα την εξέλιξη της τουριστικής εκμετάλλευσης των ακτών της. Η διάρθρωσή της είναι τριμερής :Το πρώτο μέρος αποτελεί μια συνοπτική αναφορά σε σημαντικά πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά γεγονότα που διαμόρφωσαν την νεότερη ιστορία της περιοχής. Το δεύτερο είναι αφιερωμένο στην εξιστόρηση της δημιουργίας της λουτρόπολης, της μεταπολεμικής αναγέννησής της με τα “Αστέρια” και την ακόλουθη παρακμή του θέρετρου. Το τελευταίο κεφάλαιο της εργασίαςείναι και το πιο επίκαιρο, αφού αναφέρεται στη σύγχρονη διαχείριση του παραλιακού μετώπου, το οποίο φιλοδοξεί να μετατραπεί για ακόμη μια φορά σε πόλο έλξης ευκατάστατων κοινωνικών στρωμάτων, μέσα από μια σειρά εγχειρημάτων που θα βασίζονται στην παροχή υπηρεσιών τουρισμού με τις προδιαγραφές που ορίζουν τα σύγχρονα καταναλωτικά πρότυπα.