Η παρούσα εργασία αφορά στη δημιουργία ενός πάρκου μουσικής στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στο ύψος του Λυκαβηττού και συγκεκριμένα στο οικόπεδο έκτασης 51000τμ, στα λεγόμενα Κουντουριώτικα, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το γήπεδο του Παναθηναϊκού καθώς και ο κενός χώρος πίσω από αυτό. Ο λόγος που επιλέχθηκε αυτή η τοποθεσία είναι λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντός της, όπου  για χρόνια ολόκληρα έχει αφήσει το στίγμα του το γήπεδο αυτό, έτσι ώστε να γίνει ένα μουσικό παν-αθηναϊκό πάρκο, δηλαδή ένας χώρος ανοιχτός και προσβάσιμος  με παρονομαστή τη μουσική, έννοια που ενώνει, κατευνάζει και επικοινωνεί σε όλους μια κοινή γλώσσα.

Έτσι, διατηρώντας την πρόσοψη του γηπέδου προς τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, αλλά και το πέταλο της δυτικής πλευράς του γηπέδου, ως ανοιχτός συναυλιακός χώρος, μένει ένα πολύ μεγάλο άνοιγμα, ούτως ώστε ο περαστικός να καλείται να ανακαλύψει τις καινούριες λειτουργίες του χώρου προς τα μέσα. Παράλληλα, παραμένει το ίχνος της ανατολικής πλευράς του γηπέδου, εκεί όπου βρίσκεται ο λεγόμενος “τάφος του Ινδού” σε βάθος 5μ, βάζοντας το στοιχείο του νερού. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται μια διαδρομή της οποίας τα όρια αρχικά είναι σκληρά και απόλυτα, όμως ανεβαίνοντας προς το Λυκαβηττό τα όρια αυτά σπάνε, καθώς ο περιπατητής συναντάει και άλλες λειτουργίες που αφορούν στη μουσική, διάσπαρτες στο χώρο. Συγκεκριμένα, υπάρχει ένα κλειστό αμφιθέατρο 2600τμ με κυλικείο στην ταράτσα, χώροι μελέτης μουσικής για μουσικά σύνολα (2x20τμ) αλλά και μεμονωμένα άτομα (12x10τμ), πέντε στούντιο πρόβας (4x35τμ), ένα στούντιο ηχογραφήσεων (100τμ) με liveroom, controlroomκαι βοηθητικούς χώρους και μια βιβλιοθήκη (490τμ) με χωροδικτυωματική κατασκευή για τα αναγνωστήρια.

Στόχος, λοιπόν, της εργασίας αυτής είναι να έρθουν τα όρια του λόφου του Λυκαβηττού μέσα στο πάρκο, δημιουργώντας ένα πέρασμα από την πολύβουη λεωφόρο προς το Λυκαβηττό και ένα χώρο πρασίνου σαν ανάσα δροσιάς για την περιοχή.