Στο πλαίσιο της ανάλυσης που προηγήθηκε προτείνεται η κατασκευή μιας υποδομής για την παραγωγή του αρχιπελάγους όπως την ορίζουν ο Cacciariκαι ο Bataille, μια υποδομή για την “εμπειρία”, την αναπαραγωγή του κύματος και την επαύξηση του, σαν ένα είδος ηδονισμού, την απόλαυση του διπλού Ήλιου, την αναχώρηση και την επιστροφή, την αποσύνδεση και την επανασύνδεση, την γιορτή του τόπου και την ελευθερία από αυτόν. Μια υποδομή της πτώσης εντός και εκτός της. Η συνεκτική γραμμή που υποστηρίζει την πρόταση αναλύεται ως εξής, από το τοπίο, στην πτώση του Ικάρου και την μεταφυσική του αρχιπελάγους, από την δημιουργία της διαφοράς στο υγρό στοιχείο λόγω της πτώσης στον γεωργία(earthwork) του Smithsonπου μας επιστρέφει με το τέλος του πίσω στο τοπίο και την πτώση.
Η υποδομή αυτή συνίσταται στον σχεδιασμό ενός δικτύου ημιυπαίθριων κατοικήσιμων κυματοθραυστών σε απόσταση 200 μέτρων από την στεριά. Η επιλογή του κυματοθραύστη έχει αναφορά στο έργο του RobertSmithsonκαι κρίνεται ότι μπορεί να υποστηρίξει καλύτερα την ιδέα του αρχιπελάγους ως μια κατασκευή που μπλοκάρει τον ορίζοντα, προστατεύει το τοπίο και άρα αναγκάζει το αρχιπέλαγος να εμφανιστεί ως μια αντίδραση στην ύπαρξη των κατασκευών αυτών. Το πρόγραμμά τους αφορά την κατοίκηση και την απόλαυση του υγρού στοιχείου και των διαφορετικών τύπων νερού που παράγονται εντός της υποδομής. Βασικό εργαλείο για την παραγωγή του χώρου αποτελεί η τομή, σαν τον κύριο μηχανισμό δημιουργίας της διαφοράς, της εξημέρωση του άγριου υγρού στοιχείου και της κατηγοριοποίησης του σε κοινό, δημόσιο και ιδιωτικό.
