Η Κυπαρισσία είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη στα βορειοδυτικά του νομού Μεσσηνίας. Αναπτύσσεται με αμφιθεατρικό τρόπο από τους πρόποδες του βουνού «Ψυχρό» μέχρι τη θάλασσα. Η παραλιακή της ζώνη (1.7km περίπου), χαρακτηρίζεται από ποικιλία στη μορφολογία - αμμουδιές, βράχια, μικροί κολπίσκοι, μαρίνα. Σε αντίθεση με αυτό που θα προσδοκούσε κανείς όμως, το μέτωπο αυτό δεν αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας των περισσοτέρων κατοίκων, με εξαίρεση τη περίοδο του καλοκαιριού. Παρουσιάζει μια εικόνα ερήμωσης και εγκατάλειψης. Η έλλειψη ιδιαίτερου σχεδιασμού και συντήρησης του δημόσιου χώρου, ο αδιαμόρφωτος χώρος της μαρίνας και των δημοτικών εκτάσεων της νοτιοδυτικής επέκτασης της πόλης, τα γενικότερα προβλήματα λειτουργίας της μαρίνας, η απουσία υποδομών που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ανθρώπινες δραστηριότητες, είναι μερικά από τα βασικά ζητήματα που εντοπίζονται στην έρευνα για τη περιοχή. Μια πόλη σε επαφή με τη θάλασσα και ταυτόχρονα σε απόσταση από αυτή.
Η προσπάθεια για ανάκτηση αυτής της επαφής γίνεται με όρους αστικού σχεδιασμού. Πως ο αστικός ιστός της πόλης μπορεί να συνδεθεί με τη θάλασσα; Πως διαμορφώνεται το ενδιάμεσο όριο μεταξύ τους; Ερωτήματα της συνθετικής αναζήτησης… που προσπαθεί να εντοπίζει τρόπους σύνδεσης της υπάρχουσας αστικής υποδομής με τη θάλασσα (παραλίες, κολπίσκοι, μαρίνα). Κάτι που άλλοτε γίνεται με ήπιο τρόπο, εκεί που το φυσικό τοπίο κυριαρχεί και άλλοτε με πιο «αστικό», όπου το υπόβαθρο έχει αλλοιωθεί κατά πολύ από τον άνθρωπο π.χ. μαρίνα. Ο τρόπος σύνδεσης του μετώπου με τη πόλη μέσα από τα δίκτυα κυκλοφορίας (αυτοκινητόδρομοι, πεζόδρομοι, ποδηλατοδρόμοι) εξετάζεται ακόμα, καθώς γίνεται προσπάθεια περιορισμού της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων. Βαθύτερος στόχος όλων των επεμβάσεων η ανάκτηση της επαφής με τη θάλασσα.