Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η διερεύνηση των πολιτικών δημόσιας κοινωνικής στέγασηςστην Ιταλία από το τέλος του 19^ου αιώνα μέχρι σήμερα.

Το θέμα της edilizia sociale (κοινωνική στέγαση) τίθεται από τα τέλη του 19^ου αιώνα ως μείζον ζήτημα, με στόχο να ανταποκριθεί στην έλλειψη στέγασης κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Με το πέρασμα των χρόνων οι παρεμβάσεις της edilizia sociale επαναπροσδιορίζονται δυναμικά προκειμένου να παρακολουθήσουν τις πολυεπίπεδες αλλαγές στο πολιτικό, κοινωνικο, οικονομικό, δημογραφικό και αρχιτεκτονικό - πολεοδομικό τοπίο της χώρας. Συντελείται έτσι η μετάβαση από την edilizia rezidenziale pubblica (ERP) στην edilizia rezidenziale sociale (ERS), πράγμα που σημαίνει την εμπλοκή περισσότερων φορέων, αλλά και την ενεργοποίηση περισσότερων πόρων έτσι ώστε να καθίσταται δυνατή η ανταπόκριση σε μια όλο και πιο κατακερματισμένη και επιτακτική ανάγκη στέγασης.

Διερευνάται ο γενικός όρος Social Housing. Πρόκειται για μια σύγχρονη πολιτική αντίληψη στο χώρο της στέγασης, που συνδέεται με τα νέα δεδομένα της οικονομικής κρίσης και την αύξηση των προβλημάτων στέγασης ακόμα και σε κοινωνικές κατηγορίες που μέχρι πρότινος δεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα στον τομέα αυτό. Διερευνάται συστηματικά πώς το Social Housing, ένας τομέας ποικιλοτρόπως οριζόμενος σε ευρωπαϊκό επίπεδο υλοποιείται στο χώρο της Ιταλίας ως εργαλείο προσαρμοσμένο σε συγκεκριμένες ανάγκες στέγασης. Για τη κατανόηση αυτή παρουσιάζεται ως απαραίτητο στοιχείο όλη η διαδρομή της στήριξης και παροχής για στέγαση από το στάδιο της Edilizia Economica e Popolare (Δημόσια Εργατική Στέγαση) στην Edilizia Residenziale Pubblica και την πρόσφατη ένταξη νέων εργαλείων και φορέων με το Ολοκληρωμένο Σύστημα Κεφαλαίων Ακινήτων.

Τέλος αναδεικνύονται οι διαφορές που παρουσιάζει το social housing από τις προηγούμενες μορφές στήριξης για στέγαση. Iδιαίτερα ο τομέας της διαχείρισης κοινόχρηστων χώρων συνάθροισης ή και υπηρεσιών, ζήτημα βασικό για τη βιωσιμότητα των παρεμβάσεων στο πεδίο της στέγασης, αν και έγινε από την αρχή αντικείμενο έρευνας και πειραματισμού δεν αντιμετωπίστηκε επαρκώς νομικά ή πρακτικά από την edilizia pubblica. Σε αντίθεση στις παρεμβάσεις του social housing επαναξιολογείται ουσιαστικά.