Η κατοικία θεωρείται ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι άνθρωποι απαιτούν προστασία από τα στοιχεία της φύσης, χρειάζονται ένα μέρος για να μεγαλώσουν τις οικογένειες τους, έναν χώρο για να εργαστούν και ένα σπίτι που να τους παρέχει ασφάλεια. Η κατάλληλη κατοικία θεωρείται ότι διασφαλίζει προστασία από τις κλιματικές συνθήκες όπως αέρα, βροχή, ήλιο, και κρύο και επιπλέον, πρέπει να αντιπροσωπεύει ένα μέρος ασφάλειας και ιδιωτικότητας. 

 Φυσικές καταστροφές (σεισμός,  πλημμύρες, τυφώνες, εκρήξεις ηφαιστείων), ανθρώπινες παρεμβάσεις (ένοπλες συγκρούσεις, πυρκαγιές, οικονομικές δυσχέρειες) πολύ συχνά αναγκάζουν τους πληθυσμός των ανάλογων περιοχών να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους. Έτσι, ένας μεγάλος αριθμός ατόμων απαιτεί άμεσα επανατοποθέτηση σε νέες περιοχές σε μικρό χρονικό διάστημα. Η βιωσιμότητα αυτής της  μεταφοράς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ετοιμότητά, με αποτέλεσμα την μείωση του κινδύνου καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.     

 Στόχος είναι, ο μέγιστος σχεδιασμός κατοικήσιμων μονάδων με ελάχιστο κόστος σε βιώσιμες περιοχές, επανατοποθετώντας τα θύματα που επλήγησαν από φυσικές ή ανθρώπινες καταστροφές, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η ιδέα της επανατοποθέτησης μεγάλου όγκου ατόμων σε οικισμούς έκτακτης ανάγκης βασισμένη σε τυπολογίες υπό μορφής "γειτονιάς", δίνει την δυνατότητα στο project να συνδέσει έννοιες που συναντάμε σε οργανωμένα και δομημένα κοινωνικά δίκτυα, χρησιμοποιώντας κύριες υποδομές όπως δρόμοι, πλατείες, δίκτυα κοινής ωφέλειας, δημόσια κτίρια, αγορές, χώροι αναψυχής και αλληλεπίδρασης. H προσέγγιση αυτή, διατηρεί το κοινωνικό υπόβαθρο των ατόμων αυτών, χωρίς να τους απομακρύνει από την κοινωνία και την κοινωνική ζωή. Εν συντομία, θέτει ως στόχο τη συνέχιση της κοινωνικής και πολιτιστικής βιωσιμότητας εντός του συστήματος χωρίς να τις εκτοπίζει.