Η συρρίκνωση του πληθυσµού στα αστικά κέντρα αποτελεί µια σύγχρονη προβληµατική στην αστική πραγµατικότητα. Η έννοια της συρρίκνωσης γίνεται αντιληπτή από τον αποθεµατικό όγκο που αφήνει ως κληρονοµιά στις σύγχρονες κοινωνίες. Η κενή αυτή µάζα αποτελεί ένα νέο έδαφος δηµιουργίας για την αρχιτεκτονική πρόθεση που, σε αντίθεση µε τις µέχρι τώρα συνήθεις στρατηγικές σχεδιασµού, καλείται να επέµβει σε αυτό και να δώσει σχήµα και µορφή µέσα από την αφαίρεση της ύλης-την κατεδάφιση της.
Ο όρος κατεδάφιση φέρει έναν αρνητικό χαρακτηρισµό, συνιφασµένος µε την καταστροφή-µια πράξη βίας, σε αντίθεση µε την ανοικοδόµηση που θεωρείται συνώνυµο της δηµιουργίας και της ανάπτυξης.
Στην παρούσα ερευνητική εργασία, αφού αρχικά αναλύεται το θετικό πρόσιµο της «καταστροφής» ως έννοιας, γίνεται µια προσπάθεια εύρεσης νέων στρατηγικών επέµβασης του αστικού αποθέµατος. Πιο συγκεκριµένα, συντάσσεται ένα εγχειρίδιο κατεδάφισης, όπου ορίζονται οι προϋποθέσεις διαχείρησης του κτηριακού αποθέµατος καθώς επίσης και η µέθοδος καταγραφής του. Τέλος, επιχειρείται να αποδοθεί διαγραµµατικά µια πλατφόρµα χαρτογράφησης της αστικής κενότητας, όπου µπορεί να σκανάρει την γεωλογία της πόλης, να την µετρήσει και να την διαχειριστεί. Κατανοώντας ότι η διαδικασία της κατεδάφισης είναι ένα σύνθετο ζήτηµα, σκοπός αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι να θέσει κάποιους προβληµατισµούς, ανοίγοντας έναν διάλογο προς αυτήν την κατεύθυνση.