Ο κήπος,  σύμφωνα με τον φιλόσοφο Εμμάνουελ Καντ είναι μια μορφή τέχνης. Κάθε κήπος, όπως ένας πίνακας ζωγραφικής ή ένα γλυπτό, γεννάει συναισθήματα και σκέψεις, κρύβει συμβολισμούς και αλληγορίες, ενώ μπορεί να μας πει πολλά για τις ιδέες της κοινωνίας που τον δημιούργησε. Στην παρούσα ερευνητική μελέτη με τίτλο «Ερμηνεύοντας τον κήπο: από τους περσικούς παραδείσους έως το αγγλικό τοπίο του 18ου αιώνα» των φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Κονταξή Ζωής  και Ματαλλιωτάκη Νίκου, υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση του καθηγητή κ. Γεώργιου Τριανταφυλλίδη, εξετάζεται η σχέση του κήπου τόσο με τον άνθρωπο όσο και με την φύση και μελετάται  το θεωρητικό υπόβαθρο και το νόημα που έφερε για διάφορους πολιτισμούς . Αρχικά, στα πλαίσια της εισαγωγής, αναφέρονται ορισμένα από τα αρχέτυπα σύμβολα  που συναντάμε  τόσο στους αρχαίους όσο και στους νεότερους κήπους προκειμένου να τους κατανοήσουμε καλύτερα. Η εργασία  διαιρείται σε ενότητες,  κάθε μία από τις οποίες αντιστοιχεί σε πολιτισμούς και κηποτεχνικές σχολές  που επηρέασαν σημαντικά τη σύνθεση του κήπου. Η μελέτη ξεκινά από το χώρο της Μέσης Ανατολής όπου καταγράφονται οι πρώτοι οργανωμένοι κήποι από τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας καθώς και η πρώτη σύνδεση του κήπου με τον  παράδεισο. Συνεχίζεται με αναφορά στην Αίγυπτο και επικεντρώνεται στον περσικό κήπο που  καθιέρωσε το πρότυπο του «κλειστού παραδείσου» το οποίο θα διαδοθεί από τις χώρες τις κεντρικής Ασίας έως και την Ευρώπη. Με αυτόν τον τρόπο η μελέτη μεταβαίνει στον Ευρωπαϊκό χώρο όπου γίνεται αναφορά στον ελληνικό πολιτισμό, στους κήπους της Ρώμης και  του Βυζαντίου, καθώς και στα cloisters των μεσαιωνικών μοναστηριών. Εκτενέστερη αναφορά γίνεται στην συνέχεια στην «αναγέννηση» του κήπου με τις βίλες της Ιταλίας,  στην επαναφορά του αυτοκρατορικού μεγαλείου με τους Γαλλικούς κήπους του Μπαρόκ και στην φυσιοκρατική προσέγγιση της Αγγλικής κηποτεχνικής σχολής. Η μελέτη των κήπων ολοκληρώνεται με τους κήπους της Άπω Ανατολής , με τους γεμάτους ισορροπίες και  αντιθέσεις κήπους της Κίνας και τους λιτούς αλλά υποβλητικούς Ιαπωνικούς κήπους. Τέλος, η εργασία καταλήγει σε κάποια συμπεράσματα που σχετίζονται  τόσο  με την ισορροπία μεταξύ ανθρώπινης παρέμβασης  και φύσης , όσο και με την ύπαρξη ή την απουσία βαθύτερου νοήματος  στο σχεδιασμό του κήπου και στα στοιχεία του.