Η έρευνα περιπλανάται γύρω από την μεταλλουργία και τους μυθικούς τεχνίτες. Οι μύθοι των μεταλλουργικών δαιμόνων αν και κατέχουν δευτερεύουσα θέση στην κοσμολογία του κάτοικου του ελλαδικού χώρου κατά την αρχαιότητα, επιβίωσαν για εκατοντάδες χρόνια με πολυάριθμες παραλλαγές. Τα χαρακτηριστικά που τους έχουν αποδοθεί ανά τους αιώνες μοιάζουν αταίριαστα μεταξύ τους με την πρώτη ματιά, όμως συγκλίνουν σε μία βαθύτερη ανάλυση. Επικεντρώνομαι στους Τελχίνες, μεταλλουργικούς δαίμονες, ποικιλότροπους και ποικιλόμορφους προσπαθώντας να αναλύσω τις σημασίες της ιδιομορφίας τους μέσα από παραθέσεις διαφόρων αναλύσεων. Οι δαίμονες σήμαιναν με την μεθόρια ύπαρξη τους, τη θέση του τεχνίτη στην αρχαία Ελλάδα, την αλλαγή των εποχών μυθικών και κοινωνικών, όπως και την συσχέτιση μαγείας και τεχνολογίας στην πρωτόγονη κοινωνία.

Στην αρχή γίνεται μία περιγραφική εισαγωγή στον μύθο όπως έχει αποτυπωθεί στις διάφορες εκδοχές του. Μπροστά στην έλλειψη τελετουργικών και τεχνικών αναλύονται τα προϊόντα της εργασίας των δαιμόνων και της σημασίας τους στην κοσμολογία του αρχαίου κόσμου. Το περιδέραιο της Αρμονίας σχετίζεται και με την κακόβουλη φύση των δαιμόνων. Η φθονερή φύση των δαιμόνων εκλαμβάνεται στο επόμενο τους βασικό χαρακτηριστικό την βασκανία. Η βασκανία αναλύεται, μέσω της παρουσίας της στη κοσμολογία του αρχαίου πολίτη και της θέσης της αλλαγής βασικών κοινωνικο-οικονομικών καταστάσεων από την αγροτική δουλειά στα μεταλλεία και την μεταμόρφωση των μετάλλων. Επόμενο θέμα είναι ο ζωομορφισμός, αναλύεται η σχέση της μήτιδος με τα θαλάσσια πλάσματα, του Ηφαίστου με το καβούρι και των Τελχίνων με τη φώκια. Στο τέλος παρουσιάζονται μεταλλουργικέςπρακτικές από την νεότερη Αφρική, που παρουσιάζουν αρκετά κοινά. Οι τελετές που επιβίωσαν το αποικιακό και μετ-αποικιακό τοπίο της Αφρικής προσφέρουν εσωτερικές ματιές στην τελετουργική μεταλλουργία.