Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά στην αξιοποίηση μιας πρώην βιομηχανικής μονάδας παραγωγής τσιμέντου και συγκεκριμένα του εργοστασίου της ΑΓΕΤ στην περιοχή Μικρό Βαθύ της Αυλίδας. Η περιοχή μελέτης αποτελεί κομβικό σημείο καθώς ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με το νησί της Εύβοιας και συνορεύει τόσο με χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος όσο και με καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Ειδικότερα, η τοποθεσία που επιλέξαμε βρίσκεται στην είσοδο της πόλης της Χαλκίδας, ενώ σε αυτήν εντάσσεται και η ιστορική περιοχή της Αυλίδας. Η τελευταία φιλοξενεί σήμερα τα ερείπια του ιερού Ναού της Αυλίδειας Αρτέμιδος, που υπήρξε το σημείο συγκέντρωσης και εκκίνησης του στόλου των Αχαιών κατά τον Τρωικό πόλεμο. Παράλληλα στο ηπειρωτικό τμήμα της Στερεάς Ελλάδας, εντάσσεται η περιοχή της Ριτσώνας - ο τόπος προέλευσης της Ρετσίνας, η οποία καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση στη χώρα ως προς την έκταση των αμπελώνων της.
Με βάση τα προηγούμενα, προέκυψε η βασική ιδέα της εργασίας μας, η οποία επικεντρώνεται στη διατήρηση μεγάλου μέρους του κτιριακού όγκου του εργοστασίου ως αντικείμενο έκθεσης, με τη δυνατότητα μελλοντικής αξιοποίησής του. Στα πλαίσια της επανάχρησης που προτείνουμε, περιλαμβάνεται αρχικά ο σχεδιασμός μιας νέας οινοποιητικής μονάδας παραγωγής που θα στεγάζει και λειτουργίες δημόσιου χαρακτήρα. Αυτή η πρόταση συνοδεύεται από την φύτευση αμπελώνων και τη δημιουργία δημόσιου υπαίθριου χώρου εντός του οικοπέδου, προκειμένου να αποκατασταθεί το επιβαρυμένο έδαφος από την πρώην βιομηχανική δραστηριότητα. Επιπλέον, σε ορισμένα κτίρια του συγκροτήματος δίνεται μια έμμεση μουσειολογική προσέγγιση που παρέχει δυνατότητα επίσκεψης στο κοινό το οποίο μπορεί να έρθει σε επαφή με τον βιομηχανικό εξοπλισμό και την ιστορία της ΑΓΕΤ.
Συνοψίζοντας, η δημιουργία οινοποιείου στη συγκεκριμένη τοποθεσία δύναται να αποτελέσει γέφυρα μεταξύ της Ριτσώνας και της Εύβοιας που αποτελούν σημαντικό κομμάτι για τον οινοτουρισμό, καθώς σε αυτές παράγονται πολλές ποικιλίες κρασιού. Ταυτόχρονα μέσω αυτής της επανάχρησης θέλουμε να προτείνουμε έναν τρόπο αξιοποίησης των “βιομηχανικών ερειπίων”, που παρά το γεγονός ότι αποτέλεσαν σημαντικό μέρος της ανάπτυξης των ελληνικών πόλεων, τα περισσότερα αφήνονται να παρακμάσουν μετά την παύση λειτουργίας τους.