Οι συνθήκες που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη αστική ζωή είναι η μετατόπιση, η εξορία, η φτώχεια και η έλλειψη στέγης.Η προσωπική ύπαρξη αναγνωρίζεται ανεξάρτητα από το ρίζωμά της σε έναν τόπο.

Το ρούχο σαν χώρος προσωρινής κατοίκησης του σώματος, επαναπροσδιορίζει συνεχώς την θέση του αφού το σώμα διαρκώς επαναπροσδιορίζει τον τόπο αναφοράς του. Υπό αυτή την έννοια το ρούχο είναι μια δομή που θα μπορούσε να επαναπροσδιορίσει τα όρια μεταξύ των ενδυμάτων και του δομημένου περιβάλλοντος.

Η πρόταση αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι ο σχεδιασμός ενός φορέσιμου καταφυγίου που είναι εύκολο να μεταφερθεί. Ενός φορητού περιβάλλοντος κατοίκησης, σχεδιασμένου για την κινητικότητα των νομαδικών πληθυσμών.

Για την παρούσα εργασία δημιουργούνται τα ακόλουθα σενάρια εργασίας.

Σενάριο_01
Σύριος μετανάστης "των ημερών" μεταβαίνει, μαζί με την οικογένειά του, μέσω της Μεσογείου, να εγκατασταθεί στις  πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Σενάριο_02
Άστεγος κάτοικος των Αθηνών που μετακινείται καθημερινά για λόγους επιβίωσης και προστασίας.

Σενάριο_03
Σύγχρονος περιηγητής του κόσμου που αποζητά την περιπέτεια και την εμπειρία με το λιγότερο δυνατό κόστος.

Η σκηνή - καταφύγιο στηρίζεται σε έναν ελαφρύ ξύλινο σκελετό που είναι ραμμένος στο εσωτερικό της φόδρας του ενδύματος και έχει την ιδιότητα να «ανοίγει» και να δημιουργεί χώρο βασισμένο στον μηχανισμό της σπαστής ομπρέλας. Με την προσθήκη δύο κομματιών τύπου αντεστραμμένου U στον κεντρικό άξονα του σκελετού, κρεμάται από το σώμα.

Η κατασκευή φοριέται, μαζί με το κέλυφος για το οποίο χρησιμοποιείται το συνθετικό ύφασμα Tyvek, και ο υποστηρικτικός σκελετός της σκηνής είναι αποθηκευμένος έτσι ώστε να μην εμποδίζει την κίνηση του ατόμου. Η μετατροπή γίνεται ενώ το παλτό παραμένει φορεμένο από τον άνθρωπο.

Η τελική μορφή του προϊόντος προκύπτει από την ικανότητα του νομά να μαζεύει το καταφύγιο του σε περίπτωση ανάγκης και να το μεταφέρει εύκολα μαζί του φορώντας το σαν ένδυμα.