Το θέμα αναφέρεται στην ψηφιακή εποχή που διανύουμε και εξετάζει τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες που είναι πλέον διαθέσιμες στον άνθρωπο. Γίνεται μια ιστορική αναδρομή στο πεδίο του σχεδιασμού και της κατασκευής με σημαντικούς σταθμούς και γεγονότα σχετικά με την ιστορία του ψηφιακού σχεδιασμού και κατασκευής στον κλάδο της αρχιτεκτονικής.
Τα ψηφιακά μέσα έχουν προσφέρει στην εξέλιξη και την ανάπτυξη νέων τεχνικών κατασκευής καθώς επίσης και στην αυτοματοποίησή της. Σημαντική συμβολή στην αυτοματοποίηση της κατασκευής έχει η ρομποτική, η οποία έχει αρχίσει να κάνει τα πρώτα βήματά της στον τομέα της αρχιτεκτονικής με έναν αξιόλογο αριθμό από εφαρμογές της. Επιλέγονται παραδείγματα που αφορούν κατά κύριο λόγο την ψηφιακή κατασκευή μεγαλύτερης κλίμακας με μηχανές ψηφιακού ελέγχου- είτε ως εξαρτήματα συνδέσεων αρθρωτών κατασκευών είτε ως κατασκευές πλήρους κλίμακας και με μηχανήματα ρομποτικής.
Στη συνέχεια, γίνεται λόγος για την μαζική παραγωγή (mass production) και το φορντικό μοντέλο του 20ου αιώνα καθώς και τα έργα και τις αντιλήψεις των αρχιτεκτόνων εκείνη την εποχή, με αφορμή τη δυνατότητα των νέων αυτών μεθόδων κατασκευής να παράγουν μαζικά με το ίδιο κόστος και την ίδια δαπάνη χρόνου.
Η τεχνολογία είναι αυτή που πλέον μας επιτρέπει να κάνουμε χρήση των μηχανημάτων μαζικής παραγωγής αλλα ταυτόχρονα να συνδιάζουμε την ευέλικτη και προσαρμοσμένη στο χρήστη παραγωγή. Συγκεκριμένα, αρχίζουμε να αποκτούμε αντικείμενα πιο προσαρμοσμένα στις ανάγκες και τις επιθυμίες μας στην τιμή και σε χρόνο που χρειάζεται για τη μαζική παραγωγή, και αυτό γιατί διανύουμε την περίοδο της μαζικής εξατομίκευσης. Ήδη πολλές επιχειρήσεις έχουν υιοθετήσει την μαζική εξατομικευση και ο καταναλώτης έχει πλεόν θέση στο στάδιο της παραγωγής. Όσον αφορά την αρχιτεκτονική η ιδέα της μαζικής εξατομίκευσης στην κατασκευή έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να λαμβάνεται σοβαρά υπόψην και σε συνδιασμό με τις νέες ψηφιακής μεθόδους παραγωγής γίνεται πολλά υποσχόμενη.
