Το ερευνητικό αυτό αφορά τη συμμετοχή των κατοίκων/πολιτών/χρηστών και, πιο συγκεκριμένα, το συμμετοχικό σχεδιασμό, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο χώρο. Ζήτημα που συζητήθηκε ιδιαίτερα τις δεκαετίες του ’60, ’70, ’80 και έχει επανάλθει στις μέρες μας, σε μία προσπάθεια δημιουργίας καλύτερων συνθηκών κατοίκησης και πιο ουσιαστικών σχέσεων με το συνάνθρωπο. Με αυτά τα δεδομένα, τίθενται τα εξής ερωτήματα: πώς σε ένα αστικό τοπίο μπορούν ακόμα οι σχέσεις των ανθρώπων να είναι φιλικές και κοντινές, πώς ο χώρος να είναι αρκετός για όλους, πώς η φύση να εισχωρεί στην πόλη, πώς ο αστικός χώρος μπορεί να αποκτήσει νέους χώρους κατοίκησης, χωρίς να κατεδαφίσει τους παλιούς, χωρίς να δομηθούν άλλοι και χωρίς να διώξει τους τωρινούς κατοίκους.

Ας υποθέσουµε ότι οι ίδιοι οι µαθητές ενός σχολείου σχεδιάζουν το νέο τους σχολείο λαµβάνοντας οι ίδιοι σηµαντικές αποφάσεις για το χώρο στον οποίο θα “κατοικήσουν”. Σε ποιο βαθµό ο ίδιος ο χρήστης θα προσεγγίσει το νέο χώρο µε µεγαλύτερη οικειότητα και προσοχή,  καθώς έχει συµβάλλει στη δηµιουργία του; Δημιουργείται ο προβληµατισµός για το πόσο διαφορετικός θα µπορούσε να είναι ο χώρος, αν λαµβάνεται πάντα υπόψη η γνώµη των διάφορων χρηστών ενός δηµόσιου χώρου που επισκέπτεται από και “ανήκει” σε διαφορετικές οµάδες.

Για το λόγο αυτό, δημιουργήθηκε ένα εγκυκλοπαιδικής-μορφής ερευνητικό με μία ποικιλία έργων, ιδεών και δράσεων, που λειτουργεί ως μία πολυφωνική κατασκευή γύρω από τη συμμετοχή, όπως κάνει ο Mikhail Bakhtin  στα Ζητήματα του έργου του Ντοστογιέφσκι (1929) Θεωρεί ότι ο καθένας μας γνωρίζει τον άλλο μέσα από το πώς μας βλέπουν οι γύρω μας. Στην ουσία, οι γύρω μας αποτελούν αντανάκλαση του εαυτού μας. Έτσι, και οι διαφορετικές αφηγήσεις με διαφορετικές δράσεις, έργα και ιδέες γύρω από τη συμμετοχή των πολιτών, μπορεί να οδηγήσει σε μία πιο κατανοητή εξήγηση για το τι είναι, τι σημαίνε και τι σημαίνει σήμερα η συμμετοχή και ο συμμετοχικός σχεδιασμός. Το θέμα διαθέτει μία ευρεία ποικιλία περιπτώσεων που διαχωρίζονται με βάση το αντικείμενο, το υποκείμενο, το είδος της συμμετοχής, τη χωρική και την χρονική διάσταση. Η μορφή των πληροφοριών καταγράφονται ως λήμματα, ενώ ακολουθούν τα υπολήμματα για τη σχετική ορολογία, καθώς και διαγράμματα για την ευκολότερη σύγκριση και εκπόνηση των συμπερασμάτων.