Η παρούσα ερευνητική εργασία πραγματεύεται το σύμπλεγμα παιδί-παιχνίδι-χώρος και διερευνά τις περιπτώσεις και τις συνθήκες στις οποίες καθε μια απο αυτές τις έννοιες μπορεί να λειτουργήσει σαν μέσο κατανόησης των άλλων δυο. Ο Aldo Van Eyck( ολλανδός αρχιτέκτονας) στο βιβλίο του «The Child, the City and the Artist» αναφέρει ότι ίσως είναι πιθανό να επεκτείνουμε την πραγματική σημασία κάθεμιας από αυτές τις έννοιες –του παιδιού, της πόλης, του καλλιτέχνη συγκεκριμένα στο κείμενό του- χρησιμοποιώντας τις άλλες δυο σαν μέσο κατανόησης της πρώτης με απώτερο σκοπό να επιχειρούμε να προσδιορίζουμε τον εαυτό μας.Κάνοντας χρήση αυτού του επινοητικού σχήματος για τις ανάγκες της εργασίας προκύπτουν οι εξής τρεις σχέσεις: παιδί-παιχνίδι/χώρος, παιχνίδι-χώρος/παιδί, χώρος-παιδί/παιχνίδι. Οι σχέσεις αυτές θα καθορίσουν και τον τρόπο που θα δομηθεί ένα μέρος του θεωρητικού πλαισίου της εργασίας.

Η δομή αυτού του ερευνητικού είναι τριμερής με καθένα μέρος επεξεργασμένο και συνταγμένο με διαφορετικό τρόπο. Το Α,Β και Γ μέρος αποτέλεσαν την έμπνευση, τη θεωρία και την πραγματικότητα. Το πρώτο (Α) μέρος αφορά στη μελέτη και παρουσίαση τριών εκθέσεων σχετικών με το θέμα που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία πενταετία. Λόγω της μη δυνατότητας επίσκεψής τους, η προσέγγιση αυτού του πρώτου (Α) μέρους έγινε σχεδόν αποκλειστικά μέσω διαδικτυακών πηγών. Το δεύτερο (Β) μέρος απαρτίζει το θεωρητικό πλαίσιο της εργασίας και η σύνταξη αυτού έγινε με τη βοήθεια σχετικής με το θέμα βιβλιογραφίας και κάνοντας χρήση του τριπλού νοητικού σχήματος των σχέσεων παιδί-παιχνίδι- χώρος που αναφέρθηκε παραπάνω. Τέλος το τρίτο (Γ) μέρος είναι η ερευνα πεδίου και συνιστά το πρωτογενές υλικό αυτής της εργασίας που δημιουργήθηκε μετά απο προσωπική επιτόπια παρατήρηση και καταγραφή.