Το θέμα του ερευνητικού πραγματεύεται την εννοια του συλλέκτη ως κοινωνικό υποκείμενο και προσπαθεί να διερευνήσει τα αίτια συστάσης μία συλλογής. Αρχικά παραθέτει κάποιες πληροφορίες για την συλλογή ως ιστορική και κοινωνικόπολιτικη συνθήκη. Αναδεικνύει τους τρόπους με τους οποίους η σύλλογη εισάγεται στο κοινωνικό ιστό ως ένδειξη δυνάμης και ως κοινωνικό πρότυπο αποδείξης οικονομικής ευμάρειας. Αυτές οι περιουσίες είναι εκείνες που θα δημιουργήσουν μέσω της συγχώνευσης τους τα . Ιστορικά μουσεία. Έπειτα εισάγεται η έννοια της ιδιοκτησίας, ενώ σκιαγραφείταιαναλυτικά η ψυχολογία του υποκειμένου-συλλέκτη ως προς τις σχέσεις με τον εαυτό αλλά και ως κοινωνική υπόσταση. Η έννοια της επιτελέστηκότητας μέσω της σύνδεσης αντικειμένων με το υποκείμενο αποτελεί γενεσιουργό δύναμη και πρωταρχικό αίτιο πυροδότησης του πάθους για την σύσταση μιας συλλογής. Το πάθος γεννά το χάος στο υποσυνείδητο του υποκειμένου επηρεάζοντας έτσι οποιαδήποτε συνθήκη σύνδεσης του υποκειμένου με αντικείμενα η πρόσωπα. Αναλύεται η σεξουαλικότητα του υποκειμενου ως συνθήκη ιδιοκτησίας. Πρωταρχικό παράγοντα για την συλλογή αποτελεί η δύναμη που ασκεί το αντικείμενο και η σύνδεση του με την κοινωνική υπάρξη. Η υλικότητα επηρεάζει την προσωπικότητα και η προσωπικότητα την σύσταση της συλλογής η συλλογή διαμορφώνει αλλά και δημιουργείται μέσω των αναμνήσεων. Εξετάζει το αντικείμενο ως ψυχανάλυτική μέθοδο αναζήτησης και εξηγήσης. Η σχέση του αντικειμένου του χρόνου καθώς και η σχέση του αντικειμένου με την τέχνη συμπληρώνουμε τη σημαντικότητα αναλύσης του αντικειμένου σαν μέσο διαμόρφωσης της σύγχρονης κοινωνικοπολιτικής καθημερινότητας. Το τέλος κάθε συλλογής είναι ο θάνατος του συλλέκτη. Ο θάνατος αποτελεί τον τελευταίο αλλά κύριο γνώμονα ανάλυσης της διαδικασίας της συλλογής. Δίπολα όπως ο θάνατος ζωή, αθανασία -θνησιμότητα, ανάμνηση-ληθη συμπληρώνουν την ερευνητική εργασία μου.