Η πόλη, δεν μπορεί να παγώσει στο χώρο και στο χρόνο, παρόντα ή αναμενόμενο, βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση, πάλλεται, αναδιπλώνεται, μετασχηματίζεται. Καθώς κινούμαστε μαζί της, χρησιμοποιούμε, ως πρώτο εργαλείο αποκρυπτογράφησης, την κρίσιμη παρατήρηση του Aldo Rossi. Αντιλαμβανόμαστε και εμείς την πόλη, ως fabbrica. Οπού fabbrica, σημαίνει οικοδόμημα υπό κατασκευή, που συνεχίζει και διαρκεί στο χρόνο. Έχοντας το παραπάνω κατά νου, προσεγγίζουμε τη δοσμένη φράση και με την κυριολεκτική σημασία της λέξης φάμπρικα. Επομένως για εμάς, η πόλη αποτελεί και η ίδια το χώρο, που ξεδιπλώνεται και αναπαράγεται, η ζωή στη βάση της καπιταλιστικής παραγωγής, για την οποία το εργοστάσιο, «πνευματικό» ή συμβατικό, αποτελεί το συμβολικό αποτύπωμα.

Η διαδρομή που ακολουθούμε δεν είναι γραμμική, μπερδεύεται σε διακλαδώσεις και έννοιες. Στην πορεία για την αναψηλάφηση και βαθύτερη ανάλυση, των δομών και διαδικασιών του κοινωνικού, όπως φανερώνονται στις πόλεις μας. Έννοιες που εμφανίζουν η καθεμιά μια σχετική αυτονομία, στη σχέση μεταξύ τους και με την πόλη. Συναντιούνται όμως μέσα σε ένα κρισιακό περιβάλλον, με το διακύβευμα του μέλλοντος υπαρκτό. Έτσι επιχειρούμε να διαμορφώσουμε ένα συντακτικό, να οπλιστούμε με νέα εργαλεία, απέναντι στο υπάρχον, με το βλέμμα στη ριζική μεταβολή των όρων και των ορίων της ζωής μας.

Η έννοια των στοών, είναι μια εννοιολογική εισαγωγή στην κατεύθυνση της ενοποίησης χειρισμών και πρωτοβουλιών, που επιχειρούν να ξανανοίξουν τη συζήτηση για την πόλη, από την σκοπιά των άμεσων παραγωγών της. Η ίδια μεταιχμιακή, επιχειρεί να ενεργοποιήσει μια διαδικασία αναστοχασμού του εαυτού μας, πέρα από ένα εγωιστικό σύμπαν, στην πόλη και στα κοινά. Η πορεία της μελέτης και το αποτέλεσμα της ως γραπτό, αναμετριέται με τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες του καθημερινού, καθώς επιχειρούμε να το μετασχηματίσουμε σε θεωρία. Και κάπως έτσι αποχτά έναν χαρακτήρα πειραματισμού, μοιάζει με την πόλη ως έργο υποκατασκευή. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέγει να αυτό-προσδιορίζεται με τον όρο «Σημειώσεις».