Στόχος αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι η ανάδειξη της κουλτούρας της συγκατοίκησης που επικρατεί σήμερα στο Βερολίνο, οι επιρροές της και οι τρόποι έκφρασής της. Ως συγκατοίκηση ορίζεται η συνειδητή κι εκούσια κατοίκηση δύο τουλάχιστον ατόμων χωρίς συγγενικούς μεταξύ τους δεσμούς υπό την ίδια στέγη, που συνεπάγεται τη γέννηση μιας κοινότητας. Η επιλογή της δημιουργίας κοινότητας και η διαβίωση σε αυτή, εκφράζεται σήμερα μέσα από τα μοντέλα των κοινοτικών διαμερισμάτων «Wohngemeinschaften», των συνεταιριστικών κατασκευαστικών ομάδων  «Baugruppen», αλλά και των νομιμοποιημένων πλέον καταλήψεων «HouseProjects».

Στην προσπάθεια διερεύνησης του θέματος γίνεται μια αναλυτική ιστορική αναδρομή των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών, που καθόρισαν την καθημερινότητα της πόλης και των κατοίκων της, από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι έπειτα. Η ανάλυση των κοινωνικοπολιτικών γεγονότων και εξελίξεων βοηθά στην κατανόηση της συλλογικής οργάνωσης και δράσης των πολιτών, ως τρόπου ζωής για την αντιμετώπιση των αναγκών που επέφερε η ήττα και η καταστροφή του Βερολίνου. Μέσα από αυτήν την ανάλυση γίνεται αντιληπτή η δημιουργία και η ανάπτυξη της «μη-επίσημης αρχιτεκτονικής σκηνής», η οποία εκφράστηκε μέσα από ένα διευρυμένο κύμα καταλήψεων. Τέλος, παρουσιάζονται η εξέλιξη του κινήματος αυτού σήμερα, καθώς και των υπόλοιπων μοντέλων αυτοοργανωμένης συγκατοίκησης που αναφέρθηκαν παραπάνω.