Η παρούσα έρευνα έχει ως αντικείμενο μελέτης μια ιδιότυπη κατασκευή, τους θόλους. Επιχειρείται μια προσέγγιση και ερμηνεία της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής τους, του προσδιορισμού του χρόνου οικοδόμησης και χρήσης τους, καθώς και του ρόλου αυτών των κτιρίων στην κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων. Σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά και της Ευρώπης υπάρχουν θολωτές πέτρινες κατασκευές. Στην Ελλάδα, κατασκευές με θόλο χτίζονταν από την αρχαιότητα, όπως ήταν τα ιερά και οι θολωτοί τάφοι. Ωστόσο, ο θόλος ως τρόπος στέγασης χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Στη Μαγνησία της Θεσσαλίας, εκτός από τους αρχαίους θολωτούς τάφους, υπάρχουν δεκάδες αγροτικά-ποιμενικά πέτρινα κτίσματα με θόλο, μεμονωμένα ή και συγκροτήματα, όπου στεγάζονται δύο ή περισσότεροι θόλοι. Στο περιβάλλον των θόλων του συγκροτήματος της Μεγάλης Βελανιδιάς, ένα πέτρινο έργο άλλου τύπου, το καλντερίμι Σέσκλου-Καντήραγα διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο ως εμπορικός δρόμος προηγούμενης εποχής. Παράλληλα, το πέτρινο καμπαναριό του Σέσκλου αναδεικνύει την ικανότητα των μαστόρων της πέτρας να χτίζουν ακόμα και μεγαλοπρεπή κτίρια, όπως το συγκεκριμένο. Τα κτίσματα αυτά αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο ως μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η ανάδειξη και η συντήρησή τους θα συμβάλλουν ώστε να καθιερωθούν ως λίθινα μνημεία και να επαναχρησιμοποιηθούν.