Αφορμή για την εργασία αυτή αποτέλεσε το σημερινό  αστικό τοπίο, το κατοικείν στην  ελληνική πόλη. Αντικείμενο της μελέτης αποτελεί η εικόνα της, μέσα απο μια μεγάλη περιήγηση σε αυτή, ενίοτε κινούμενοι στη μετωπική συνέχεια των φυσικών και τεχνητών ορίων (εθνική οδός, μεγάλες αρτηρίες εισόδου-εξόδου, σιδηροδρομικές γραμμές, παραποτάμιες αρτηρίες, παραθαλάσσιες αρτηρίες), βλέποντας το τοπίο από ψηλά (zenithview) αλλά και παρατηρώντας τα σημάδια της κατοίκησης. Ανακαλύπτοντας τη θέα της πόλης , όπως αυτή πλάθεται από την αστική πολυκατοικία, από έναν ψηλό εξώστη, από τα ανοίγματα στους ακάλυπτους χώρους ή από το μέγιστο δυνατό ύψος της ταράτσας.

Με πρώτο εργαλείο την παρατήρηση του δομημένου περιβάλλοντος έγινε μια προσπάθεια αποτύπωσης και καταγραφής κάποιων εκφάνσεων της δομημένης ελληνικής πραγματικότητας στο φίλμ. Με έμφαση στις περιπτώσεις εξέλιξης και μετασχηματισμού του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και την προσθετική-αφαιρετική ¨κίνηση¨ των πόλεων, αποτυπώθηκαν μέσω της φωτογράφησης όψεις. Περνώντας από την πανοραμική όψη στις όψεις των μονάδων κατοίκησης, δηλαδή των αστικών πολυκατοικιών, και εν συνεχεία των επιμέρους δομικών στοιχείων που τις αποτελούν έως την όψη της μικροκλίμακας και της υφής των υλικών, έγινε μία καταγραφή των ετερογενών στοιχείων του ελληνικού τοπίου.

Η προσθετική ικανότητα της πόλης ενισχύει την πολυπλοκότητα του αστικού τοπίου. Η στρωματοποιήηση του κατασκευασμένου περιβάλλοντος είναι αποτέλεσμα τόσο της οργανωμένης όσο και της αυθαίρετης δόμησης. Μέσα απο την χρονική συνέχεια, τις κοινωνικο ιστορικές μεταβολές και τις αλλαγές της πολεοδομικής νομοθεσίας  δημιουργούνται προυποθέσεις και συνθήκες επέκτασης και μετασχηματισμού των ελληνικών πόλεων.