Η παρούσα εργασία αποτελεί μια έρευνα που προσπαθεί να αναλύσει τη σχέση ανάμεσα στο ανθρώπινο σώμα και το κτιστό/φυσικό περιβάλλον του. Η έρευνα αναπτύχθηκε σε παραγωγή της συλλογής «mError» [σκίτσα και κατασκευές εικόνων], η οποία διαμορφώθηκε υπό την έννοια που εκφράζει το “αρχείο” και η “καταγραφή της σωματικής μνήμης”.
Αναλύοντας με έναν αποκαλυπτικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί το σώμα (ως εργαλείο για να γίνει κατανοητή η τάξη της πραγματικότητας και οι ορατές υλικές εκδηλώσεις της) και την έννοια της αναλογίας (ως συμβολική δομή που συνδέει τα παρόμοια, αλλά ετερογενή φαινόμενα μέσω της συμμετοχής στην αρθρωτή συνέχεια του φυσικού κόσμου μας), ο στόχος είναι να αποδειχθεί η αλληλεπίδραση που υπάρχει ανάμεσα στο ανθρώπινο σώμα και στα αντικείμενα, στους χώρους που είναι καθορισμένοι από το κτιστό περιβάλλον του.
Μέσα από την διαδικασία ευθύας συσχέτισης μεταξύ των διαφορετικών μονάδων ενός συνόλου (S- ανθρώπινο σώμα, M– κατοικία, L– πόλη), θα καταλήξουμε σε συμπεράσματα για το πως ο άνθρωπος [εγώ], αποδίδει συμβολικό νόημα στο κτιστό περιβάλλον ή στο ίδιο του το σώμα με τη βοήθεια της ανακλαστικής παρόρμησης (διαδικασία προσαρμογής, μια μορφή συμβολισμού). Πράγματι, μέσα από την αντανακλαστική παρόρμηση απορροφούμε τις εξωτερικές μορφές, τις ενσωματώνουμε συμβολικά σε αυτο-έκφραση, και στη συνέχεια τις ξαναρθρώνουμε στα αντικείμενα που τα παράγουμε.
