Η ερευνητική αυτή εργασία επιχειρεί να συλλάβει καλύτερα τους λόγους που η αυλή, και ιδιαίτερα η εσωτερική αυλή, έχει εξέχοντα ρόλο στη σύνθεση ενός κτίσματος στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

Με μία σύντομή ιστορική αναδρομή παρουσιάζονται παραδείγματα από αρχιτεκτονήματα στην περιοχή προς εξέταση σε ένα ικανό χρονικό διάστημα της ιστορίας ώστε να παρουσιαστεί αρχικά η εμφάνιση και εν συνεχεία η έκταση της εφαρμογής της αυλής στην αρχιτεκτονική τους.

Εν συνεχεία κριτικάρεται η εποχή που λόγω ορισμένων ιδεολογημάτων η σημασία της παραμερίζεται και η οποία διαμορφώνει την αρχιτεκτονική μέχρι και τα τελευταία σύγχρονά μας χρόνια.

Υπερασπιζόμενος την αναγκαιότητα της ύπαρξης της αυλής στην πλειοψηφία των αρχιτεκτονημάτων, παρουσιάζω τους βασικότερους λόγους που προκρίνουν την χρησιμότητά της, εμμένοντας στα πλεονεκτήματα της περιοχής της μεσογείου, στο κλίμα και την αρχιτεκτονική κλίμακά της.

Η αρχιτεκτονική ωστόσο προσπαθεί να διαχειρίζεται το φυσικό και το μεταφυσικό, επομένως μια παρατήρηση επιστημονική δεν αρκεί για να απαντήσει στο γιατί ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την αυλή. Προσπαθώντας να ανακαλύψουμε μέρος του γιατί αναλύουμε τα στοιχεία που συνιστούν την αυλή και τα εξετάζουμε με την παραδοχή του ανθρώπου ως ένθεο ον, αναζητώντας την ιερότητα της αυλής.

Διαχωρίζοντάς την από το ίδιο το Ιερό, παρουσιάζεται η θέση της στην θρησκεία, εννοιολογικά αλλά και κυριολεκτικά.

Τέλος, συμπερασματικά, καταλήγουμε στο τι προσφέρει η αυλή στην αρχιτεκτονική και ποιός ο λόγος ύπαρξής της.