Το θέμα της ερευνητικής εργασίας αφορά το «Ξενία» της Άνδρου, χτισμένο στα 1959 από τον Άρη Κωνσταντινίδη. Ο διεθνώς αναγνωρισμένος αρχιτέκτονας με τη φιλοσοφημένη αρχιτεκτονική και το ανικανοποίητο πνεύμα του, δημιούργησε  μία σειρά από μελέτες και έργα, δείγματα μιας εξαιρετικής αρχιτεκτονικής προσέγγισης με κέντρο τον άνθρωπο και το τοπίο.

Από τις μεγαλύτερες συνεισφορές του ήταν αυτή στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.), σχεδιάζοντας αλλά και ελέγχοντας τα «Ξενία», που χτίστηκαν σε όλη τη χώρα κατά τη δεκαετία του ’60 και του ’70, αποτελώντας τη μεγαλύτερη αλυσίδα δημόσιας τουριστικής υποδομής στη χώρα μας. Κατασκευάστηκαν στα πιο επίκαιρα και χαρακτηριστικά σημεία, προσφέροντας καταλύματα μικρής δυναμικότητας μεν, αλλά σπουδαίας αρχιτεκτονικής ποιότητας.

Το «Ξενία» της Άνδρου, με την ονομασία «Τρίτων» είναι το πρώτο ξενοδοχείο του Άρη Κωνσταντινίδη για τον Ε.Ο.Τ. Με ιδιαίτερα μορφολογικά στοιχεία, ακολουθούσε κυρίως τις αρχές του μοντέρνου κινήματος, θέτοντας ζητήματα ένταξης στην τοπική κοινωνία.

Στην έκταση της εργασίας δίνεται έμφαση στη μορφολογία του κτηρίου, στην οργάνωση των χώρων του και τα όρια αυτών, στη διαμόρφωση των όψεων, αλλά και στην κατασκευαστική διάρθρωση του ξενοδοχείου, με τον κατασκευαστικό κάναβο και το τυποποιημένο του σύστημα, στα υλικά και στα χρώματά του.

Η εγκατάλειψή του, από το 1999, και η άμεση γειτνίασή του με τη θάλασσα έχουν προκαλέσει σοβαρές φθορές τόσο στον φέροντα  οργανισμό του, όσο και στα λοιπά δομικά στοιχεία, καταστώντας το κτήριο επικίνδυνο.

Η κήρυξή του ως διατηρητέο νεότερο μνημείο θέτει εκ νέου προβληματισμούς, όχι μόνο για τη δυνατότητα αξιοποίησης του ίδιου, αλλά και των υπόλοιπων ξενοδοχείων «Ξενία» καθώς και για τη βιωσιμότητά τους στη σύγχρονη εποχή.