Έναυσμα της ερευνητικής εργασίας υπήρξε το ενδιαφέρον για τον ανθρώπινο παράγοντα του σχεδιασμού. Σε ποιο βαθμό ο κάτοικος λαμβάνεται υπόψη κατά την σχεδιαστική διαδικασία από τον αρχιτέκτονα και τον αναθέτη του αρχιτεκτονικού έργου;

Η αρχιτεκτονική είναι ο επίσημος διαμορφωτής του δομημένου περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο τα άτομα καλούνται να επιτελέσουν τις βιολογικές και κοινωνικές ανάγκες τους. Από τη στιγμή που το περιβάλλον επηρεάζει τον βαθμό ικανοποίησης αυτών των αναγκών, είναι δικαίωμα των χρηστών να επηρεάσουν, με τη σειρά τους το περιβάλλον, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται όσο το δυνατόν καλύτερα στον τρόπο ζωής τους.

Η καθιερωμένη αρχιτεκτονική σχεδιαστική και παραγωγική διαδικασία, τείνει να αποσιωπεί αυτόν τον σημαντικό παράγοντα· τον χρήστη, και να καθοδηγείται από τις απαιτήσεις της αγοράς, αποκλείοντας, έτσι, το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας από την αρχιτεκτονική παραγωγή. Οδηγούμαστε έτσι σε μια μονόπλευρη παραγωγή από την μεριά των αναγνωρισμένων επαγγελματιών, των αρχιτεκτόνων.

Προκύπτει συνεπώς το συμπέρασμα πως ανάμεσα στους ρόλους του αρχιτέκτονα είναι να δημιουργήσει την απαραίτητη σύνδεση της αρχιτεκτονικής και της κοινωνίας. Να επιτρέψει στον χρήστη να διαμορφώσει το δομημένο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κατοικήσει, να τον εμπνεύσει και να διαμορφώσει τις κατάλληλες συνθήκες.

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να προκληθεί και να ευνοηθεί η συμμετοχή του χρήστη στην αρχιτεκτονική διαδικασία, τόσο από την πλευρά των επίσημων πρακτικών όσο και ανεπίσημα, παρακάμπτοντας τις καθιερωμένες διαδικασίες και προσδίδοντας στα κτίρια και τους δημόσιους χώρους νέα νοήματα και αξίες, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες και επιθυμίες.