Η εισαγωγή του σώματος στο πεδίο έρευνας προκαλείται διότι το σώμα βρίσκεται στο επίκεντρο ποικίλων θεωρήσεων και αγγίζει πεδία με διαφορετικές θεματικές. Ίσως είναι ένα συνηθισμένο θέμα, αφού αποτελεί καθολικό στοιχειό της ανθρώπινης φύσης και έχει αποτελέσει θέμα μελέτης για πολλά χρόνια, από την ύστερη αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αλλά πέρα από τα διακριτά του όρια διατηρεί ακόμα, την ασαφή του διάσταση και τις σχέσεις δυνάμεων που δέχεται και προκαλεί.
Η θεματική οργάνωση του κειμένου αποπειράται να αποδώσει μια χαρτογράφηση των ορίων του ανθρώπινου σώματος, στη σημερινή εποχή, και να ανιχνεύσει τις ποικίλες προσλήψεις και χρήσεις του. Οι αντιφατικές διαστάσεις, ως προς την αντιμετώπιση του σώματος, διατρέχουν το κείμενο και δεν επιχειρούν να αποκρύψουν τα αβέβαια όριά του ούτε να ξεδιαλύνουν ζητήματα της ειδικής φύσης του. Αντίθετα συμβάλλουν στη διατύπωση μιας προβληματικής και προσπαθούν να το ερμηνεύσουν ως μια αυτόνομη οντότητα και να διερευνήσουν μέσα από τις ασυνέχειές του ότι αυτό επιτρέπει. Αυτή η διερεύνηση επιθυμεί να προκαλέσει νέες ρήξεις και να εξιχνιάσει δεσμούς περιπλανώμενη ανάμεσα σε καταστάσεις, χαρακτηριστικά και εικόνες ενώ αφήνει να διαφανεί μια κάποια θεωρητική αμφιθυμία του όταν επεξεργάζεται θεωρητικά η υποκειμενική διαχείριση κοινωνικών δεδομένων και μεταβλητών.
Το “no-body” εδώ χρησιμοποιείται σαν μια άρνηση του σώματος, όπως αυτό ορίζεται, σαν την ολοκληρωτική του αποδόμηση. Μέσα από την κοινωνία και το διαδίκτυο αναγνωρίζουμε σημεία του σώματος “εκφυλισμένα”, που μέσα από τη μετάβασή του προσπαθούν να εδραιώσουν μια νέα πραγματικότητα. Αυτό το μη-σώμα, το καθένα σώμα ή το κανένα σώμα, πέρα από το πλήθος σωμάτων που υπαινίσσεται και τη συλλογική τους “παθογένεια”, αναδεικνύει την μη οργανωτική του φύση, την αδυνατότητα απόδοσης ταυτοτήτων αλλά και την αποστροφή στην αγωνία ορισμού του.
