Η παρούσα ερευνητική εργασία μελετά τον αστικό χώρο της Λευκωσίας στην Κύπρο, στα πλαίσια της ιδιαιτερότητας που παρουσιάζει ως διχοτομημένη πόλη. Συγκεκριμένα, η εργασία αναφέρεται σε ορισμένες από τις δομές της πόλης και στις δυνατότητες που αυτές προσφέρουν στους κατοίκους της ή αποκλείουν από αυτούς, καθώς και στις δράσεις που λαμβάνουν χώρα και που έχουν στόχο να επιφέρουν μια αλλαγή και να αντιμετωπίσουν τα υπάρχοντα αστικά και κοινωνικά προβλήματα. Τα πιο πάνω εξετάζονται με αφορμή και σημείο αναφοράς τη Νεκρή Ζώνη, η οποία διαπερνά τη Λευκωσία και αποτελεί το στοιχείο το οποίο παραμένει φαινομενικά αμετάβλητο μπροστά στις μεταβολές του αστικού χώρου εκατέρωθέν του. Το στοιχείο αυτό ωστόσο, δεν είναι ανεξάρτητο των αλλαγών που συντελούνται στον αστικό χώρο της Λευκωσίας˙ αντίθετα, αποτελεί έναν από τους κύριους παράγοντες στη διαμόρφωση του αστικού χώρου, έχοντας παράλληλα την ιδιότητα να συνενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Επιπρόσθετα, τα πιο πάνω εξετάζονται σε σχέση με την έννοια της μνήμης καθώς μελετούμε συγχρόνως την εμπειρία και τη σχέση του κατοίκου με την πόλη του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Τέλος, όπου είναι δυνατόν, η περίπτωση της πόλης της Λευκωσίας παραβάλλεται με άλλες περιπτώσεις διχοτομημένων πόλεων. Το κείμενο χωρίζεται σε τρεις θεματικές ενότητες, όπου στην πρώτη εξετάζεται η έννοια του ορίου και ο τρόπος διχοτόμησης σε κάθε πόλη, στη τρίτη η έννοια της μνήμης και η σχέση της με τις καθημερινές πρακτικές και τον αστικό χώρο και στην τρίτη οι προσπάθειες ανασυγκρότησης της πόλης, τόσο μέσα από τοπικές προσπάθειες που σχετίζονται εν μέρει με τις σύγχρονες παγκόσμιες διεργασίες, όσο και μέσα από τη δικοινοτική συνεργασία.